Δε βρίσκω λόγο πια να περνάς,
αυτή την επαφή να κρατάς,
μου μαραζώνεις την καρδιά
που πλέον σαν φίλος εσύ με κοιτάς
φύγε και άσε με, την απουσία σου
να συνηθίσω εγώ.
Τι σημασία έχει πλέον πως περνάω,
αν σε σκέφτομαι ή αν σε ξεπερνάω,
τι σημασία έχει πλέον, τι σε νοιάζει,
μη ρωτάς για μένα, άσε δεν πειράζει,
τι σημασία έχει πλέον πως περνάω,
αφού δε νοιάζεσαι για σένα αν ξενυχτάω
κι αν ακόμα σ’ αγαπάω,
αυτό το αντίο σου στα χέρια μου κρατάω.
Δεν βρίσκω λόγο να τηλεφωνείς,
το νούμερό μου να διατηρείς,
δυο ώρες πάλι μου μιλάς, ξεχνιέμαι,
σου λέω σ’ αγαπάω μα γελάς,
φύγε και άσε με, την απουσία σου
να συνηθίσω εγώ.
Τι σημασία έχει πλέον πως περνάω,
αν σε σκέφτομαι ή αν σε ξεπερνάω,
τι σημασία έχει πλέον, τι σε νοιάζει,
μη ρωτάς για μένα, άσε δεν πειράζει,
τι σημασία έχει πλέον πως περνάω,
αφού δε νοιάζεσαι για σένα αν ξενυχτάω
κι αν ακόμα σ’ αγαπάω,
αυτό το αντίο σου στα χέρια μου κρατάω.
|
De vrísko lógo pia na pernás,
aftí tin epafí na kratás,
mu marazónis tin kardiá
pu pléon san fílos esí me kitás
fíge ke áse me, tin apusía su
na sinithíso egó.
Ti simasía échi pléon pos pernáo,
an se skéftome í an se ksepernáo,
ti simasía échi pléon, ti se niázi,
mi rotás gia ména, áse den pirázi,
ti simasía échi pléon pos pernáo,
afu de niázese gia séna an ksenichtáo
ki an akóma s’ agapáo,
aftó to antío su sta chéria mu kratáo.
Den vrísko lógo na tilefonis,
to numeró mu na diatiris,
dio óres páli mu milás, ksechniéme,
su léo s’ agapáo ma gelás,
fíge ke áse me, tin apusía su
na sinithíso egó.
Ti simasía échi pléon pos pernáo,
an se skéftome í an se ksepernáo,
ti simasía échi pléon, ti se niázi,
mi rotás gia ména, áse den pirázi,
ti simasía échi pléon pos pernáo,
afu de niázese gia séna an ksenichtáo
ki an akóma s’ agapáo,
aftó to antío su sta chéria mu kratáo.
|