Έφυγες και κλαιν τα νυχτοπούλια
στάλα στάλα πέφτουνε τα δάκρυα βροχή
μαράθηκαν στη γλάστρα τα ζουμπούλια
μαύρη νύχτα μου σκεπάζει τώρα την ψυχή
Τι σου ‘κανα και μ’ εγκατέλειψες
γύρισε πίσω γιατί μου έλειψες
τι σου ‘κανα και μ’ εγκατέλειψες
γύρισε πίσω γιατί μου έλειψες
Σ’ έχασα και χάθηκε το φως μου
και σ’ ατέλειωτα σκοτάδια πάντα περπατώ
μου ‘κλεισες το σπίτι το φτωχό μου
κι όποιον άνθρωπο θα βρω για σένα τον ρωτώ
Τι σου ‘κανα και μ’ εγκατέλειψες
γύρισε πίσω γιατί μου έλειψες
τι σου ‘κανα και μ’ εγκατέλειψες
γύρισε πίσω γιατί μου έλειψες
|
Έfiges ke klen ta nichtopulia
stála stála péftune ta dákria vrochí
maráthikan sti glástra ta zubulia
mavri níchta mu skepázi tóra tin psichí
Ti su ‘kana ke m’ egkatélipses
girise píso giatí mu élipses
ti su ‘kana ke m’ egkatélipses
girise píso giatí mu élipses
S’ échasa ke cháthike to fos mu
ke s’ atéliota skotádia pánta perpató
mu ‘klises to spíti to ftochó mu
ki ópion ánthropo tha vro gia séna ton rotó
Ti su ‘kana ke m’ egkatélipses
girise píso giatí mu élipses
ti su ‘kana ke m’ egkatélipses
girise píso giatí mu élipses
|