Τι ταλαιπωρία,
αχ, άνθρωπο σωστό ζητώ.
Κι είναι λοταρία:
ένας μες στους εκατό.
Άσ’ τους κακούς, φως μου, μην τους ακούς.
Είναι όνειρο η ζωή μας και περνά.
Μια χούφτα φως στα ματάκια σου μπρος
και σφαλίζουνε ξανά.
Οι καιροί αλλάζουν,
σφαίρα είναι και τροχός.
Άνθρωποι όλοι μοιάζουν,
μα δεν είναι δυστυχώς.
Άσ’ τους κακούς, φως μου, μην τους ακούς.
Είναι όνειρο η ζωή μας και περνά.
Μια χούφτα φως στα ματάκια σου μπρος
και σφαλίζουνε ξανά.
|
Ti taleporía,
ach, ánthropo sostó zitó.
Ki ine lotaría:
énas mes stus ekató.
Άs’ tus kakus, fos mu, min tus akus.
Ine óniro i zoí mas ke perná.
Mia chufta fos sta matákia su bros
ke sfalízune ksaná.
I keri allázun,
sfera ine ke trochós.
Άnthropi óli miázun,
ma den ine distichós.
Άs’ tus kakus, fos mu, min tus akus.
Ine óniro i zoí mas ke perná.
Mia chufta fos sta matákia su bros
ke sfalízune ksaná.
|