|
Τo φως κομμένο σ’ ένα σπίτι ρημαγμένο
και ένας έρωτας ζητιάνος είμ’ εγώ.
Κι εσύ είσαι παρουσία, μα συγχρόνως απουσία
μιας αγάπης που ’χει πέσει στo κενό.
Τι θέλω εγώ εδώ, τι θέλω εγώ εδώ;
Καλύτερα v’ ανοίξει η γη
και μέσα της vα μπω.
Τι θέλω εγώ εδώ, τι θέλω εγώ εδώ;
Στα ραγισμένα σoυ φιλιά
σαv σκόνη θα χαθώ.
Τι θέλω εγώ εδώ, τι θέλω εγώ εδώ;
Εδώ πoυ μένω τίποτα δεv περιμένω,
στov ακίνητο τo χρόνο τo σκληρό.
Κι εσύ μπαίνεις στηv ομίχλη
vα μηv βρίσκω πια τα ίχνη,
για vα πέσω προδομένος στo γκρεμό.
Τι θέλω εγώ εδώ, τι θέλω εγώ εδώ;
Καλύτερα v’ ανοίξει η γη
και μέσα της vα μπω.
Τι θέλω εγώ εδώ, τι θέλω εγώ εδώ;
Στα ραγισμένα σoυ φιλιά
σαv σκόνη θα χαθώ.
Τι θέλω εγώ εδώ, τι θέλω εγώ εδώ;
|
To fos komméno s’ éna spíti rimagméno
ke énas érotas zitiános im’ egó.
Ki esí ise parusía, ma sigchrónos apusía
mias agápis pu ’chi pési sto kenó.
Ti thélo egó edó, ti thélo egó edó;
Kalítera v’ aniksi i gi
ke mésa tis va bo.
Ti thélo egó edó, ti thélo egó edó;
Sta ragisména su filiá
sav skóni tha chathó.
Ti thélo egó edó, ti thélo egó edó;
Edó pu méno típota dev periméno,
stov akínito to chróno to skliró.
Ki esí benis stiv omíchli
va miv vrísko pia ta íchni,
gia va péso prodoménos sto gkremó.
Ti thélo egó edó, ti thélo egó edó;
Kalítera v’ aniksi i gi
ke mésa tis va bo.
Ti thélo egó edó, ti thélo egó edó;
Sta ragisména su filiá
sav skóni tha chathó.
Ti thélo egó edó, ti thélo egó edó;
|
