Τι τραγούδι να σου πω που να σε ξέρει;
Να ‘ναι εκεί όταν γελάς κι όταν φοβάσαι.
Να ‘ναι εκεί όταν μεθάς κι όταν λυπάσαι.
Κι όταν κρύβεσαι στης μοναξιάς τα μέρη.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Να μη μοιάζει με κανένα.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Μα να μοιάζει μ’ όλα όσα αγαπάς.
Τι τραγούδι να σου πω που να ‘χει αέρα;
Σαν κι αυτά μες τις κασέτες που `χουν λιώσει.
Γιατί πάτησαν το χρόνο, σ’ έχουν νιώσει.
Πήραν σήκωσαν το φως κι εδώ το φέραν.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Να μη μοιάζει με κανένα.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Μα να μοιάζει μ’ όλα όσα αγαπάς.
Τι τραγούδι να σου πω χωρίς ουσία;
Να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι.
Να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει.
Να μην έχει ούτε λάμψη, ούτε αξία.
Μα να φέγγει στη δική σου καταχνιά.
|
Ti tragudi na su po pu na se kséri;
Na ‘ne eki ótan gelás ki ótan fováse.
Na ‘ne eki ótan methás ki ótan lipáse.
Ki ótan krívese stis monaksiás ta méri.
Ti tragudi na su po eki pu pas;
Na mi miázi me kanéna.
Ti tragudi na su po eki pu pas;
Ma na miázi m’ óla ósa agapás.
Ti tragudi na su po pu na ‘chi aéra;
San ki aftá mes tis kasétes pu `chun liósi.
Giatí pátisan to chróno, s’ échun niósi.
Píran síkosan to fos ki edó to féran.
Ti tragudi na su po eki pu pas;
Na mi miázi me kanéna.
Ti tragudi na su po eki pu pas;
Ma na miázi m’ óla ósa agapás.
Ti tragudi na su po chorís usía;
Na to ftínun i sofi ki i berdeméni.
Na genniéte sta richá ki eki na méni.
Na min échi ute lámpsi, ute aksía.
Ma na féngi sti dikí su katachniá.
|