Τα όνειρα αυτών που ταξιδέψανε
με τόσες προσδοκίες κάτω απ’ τη βροχή,
κι ένας χλωμός, κι ένας χλωμός,
κι ένας χλωμός ήλιος, κι ένας χλωμός ήλιος,
τίποτ’ άλλο.
Τους πόθους που ποτέ δε ζευγάρωσαν
σ’ ένα αστέρι του κάμπου μέσα στη σιγή
κι ένα πικρό χαμόγελο, τίποτ’ άλλο.
Τις ελπίδες αγέλαστων παιδιών
που πέταξαν μέσα στο πρωί
και λίγα μαραμένα χαμολούλουδα,
και λίγα μαραμένα χαμολούλουδα,
τίποτα, τίποτα, τίποτα, τίποτ’ άλλο,
τίποτα, τίποτα, τίποτα, τίποτ’ άλλο.
|
Ta ónira aftón pu taksidépsane
me tóses prosdokíes káto ap’ ti vrochí,
ki énas chlomós, ki énas chlomós,
ki énas chlomós ílios, ki énas chlomós ílios,
típot’ állo.
Tus póthus pu poté de zevgárosan
s’ éna astéri tu kábu mésa sti sigí
ki éna pikró chamógelo, típot’ állo.
Tis elpídes agélaston pedión
pu pétaksan mésa sto pri
ke líga maraména chamoluluda,
ke líga maraména chamoluluda,
típota, típota, típota, típot’ állo,
típota, típota, típota, típot’ állo.
|