Αρνιέται η μέρα να σβήσει,
φεγγάρια δε βγαίνουν στις πόρτες μου
Αρνιέται η νύχτα να πέσει,
σαν λείπεις παγώνουν οι ώρες μου
Τίποτα δε γίνεται
Αρνιέται ο καθρέπτης να δείξει
απόψε μπροστά του τι γίνεται
Και τ’ όνειρο αρνιέται ν’ αρχίσει,
ο ύπνος κι αυτός αντιστέκεται
Τίποτα δε γίνεται
Τίποτα δε γίνεται
Όταν λείπεις εσύ
Τίποτα δε γίνεται
Αν δεν έρθεις εσύ
Σαν λείπεις το σπίτι σωπαίνει
δε λέει τραγούδια για χάρη μας
Κι αρνιέται με πείσμα να βάλει
σεντόνι το άδειο κρεβάτι μας
Τίποτα δε γίνεται
|
Arniéte i méra na svísi,
fengária de vgenun stis pórtes mu
Arniéte i níchta na pési,
san lipis pagónun i óres mu
Típota de ginete
Arniéte o kathréptis na diksi
apópse brostá tu ti ginete
Ke t’ óniro arniéte n’ archísi,
o ípnos ki aftós antistékete
Típota de ginete
Típota de ginete
Όtan lipis esí
Típota de ginete
An den érthis esí
San lipis to spíti sopeni
de léi tragudia gia chári mas
Ki arniéte me pisma na váli
sentóni to ádio kreváti mas
Típota de ginete
|