Κάλυμμα ψάχνω κι ουρανό
γι αυτά που μέσα μου αγαπώ
κρυφό να φτιάξω καταφύγιο
Μην κυνδυνέψει ό,τι πονώ
ό, τι αξιώθηκα να ζω
στο ταξιδάκι αυτό το επίγειο
Κάλυμμα ψάχνω και μεριά
να σας χαρίσω τα πολλά
όλα για όσα ξεπουλήθηκα
Και να φυλάξω εκεί κρυφά
ό, τι μ’ ανέβαζε ψηλά
και τις αγάπες που ευλογήθηκα
Μια, ομπρέλα αν κρατάς,
πριν φύγεις
Εξουσία αν συναντάς,
ν’ ανοίγεις
Ποιος θα το φωνάξει,
πως τίποτα δε μας φτάνει
ό, τι κι αν αλλάξει,
το άδικο βόλτες κάνει
Κάλυμμα ομπρέλα η οροφή
ζητάει η ψυχή μου μια στροφή
να ξανακάνει εκεί που κίνησε
Γιατί σε τούτη τη ζωή
μέχρι κι εκεί στη διαδρομή
το άδικο ήρθε και με φίλησε
Μια, ομπρέλα αν κρατάς
πριν φύγεις
Εξουσία αν συναντάς
ν’ ανοίγεις
Ποιος θα το φωνάξει
πως τίποτα δε μας φτάνει
Ό,τι κι αν αλλάξει
το άδικο γλέντια κάνει
Και να στο φωνάξω
πως όλος ο κόσμος λάθος
Πως να τον αλλάξω
που δεν του ‘χει μείνει πάθος
Πως να στο φωνάξω;
|
Kálimma psáchno ki uranó
gi aftá pu mésa mu agapó
krifó na ftiákso katafígio
Min kindinépsi ó,ti ponó
ó, ti aksióthika na zo
sto taksidáki aftó to epígio
Kálimma psáchno ke meriá
na sas charíso ta pollá
óla gia ósa ksepulíthika
Ke na filákso eki krifá
ó, ti m’ anévaze psilá
ke tis agápes pu evlogíthika
Mia, obréla an kratás,
prin fígis
Eksusía an sinantás,
n’ anigis
Pios tha to fonáksi,
pos típota de mas ftáni
ó, ti ki an alláksi,
to ádiko vóltes káni
Kálimma obréla i orofí
zitái i psichí mu mia strofí
na ksanakáni eki pu kínise
Giatí se tuti ti zoí
méchri ki eki sti diadromí
to ádiko írthe ke me fílise
Mia, obréla an kratás
prin fígis
Eksusía an sinantás
n’ anigis
Pios tha to fonáksi
pos típota de mas ftáni
Ό,ti ki an alláksi
to ádiko gléntia káni
Ke na sto fonákso
pos ólos o kósmos láthos
Pos na ton allákso
pu den tu ‘chi mini páthos
Pos na sto fonákso;
|