Κοίτα να δεις,
στάλες βροχής
Σαν τις αγάπες κι ο καιρός, χαλάει απότομα.
Λόγω τιμής,
πριν να το πεις
Να `χα μπροστά μου το αντίο, να το σκότωνα.
Κοίτα να δεις,
που εσύ μπορείς
Κι εγώ δεν λέω να ξεκολλήσω και παιδεύομαι.
Λόγω σιωπής,
με συγχωρείς
Μα μου `χες πει τα ξαναλέμε και μπερδεύομαι.
Χάραμα κι ανάθεμα
Αν θα ξημερωθώ…
Τίποτα δεν έμεινε, όρθιο να το σπάσω…
Τίποτα δεν έμεινε, όρθιο να πιαστώ
Δύσκολα θα μ’ άφηνες και έμεινα στον άσσο…
Άσε με, στον πόνο μου να εξαφανιστώ.
Κοίτα να δεις,
ίχνος ντροπής
Έξω απ’ το σπίτι σου να τριγυρνάω μόνιμα.
Ή μέχρι αργά,
σε μια γωνιά
Να περιμένω ένα ρημάδι τηλεφώνημα.
Λόγω πληγής,
μην απορείς
Αν η καρδιά μου ίσα ίσα που ακούγεται.
Μα λέει πολλά,
δεν πάω καλά
Να την αποτελειώσω απόψε, έτσι μου `ρχεται.
|
Kita na dis,
stáles vrochís
San tis agápes ki o kerós, chalái apótoma.
Lógo timís,
prin na to pis
Na `cha brostá mu to antío, na to skótona.
Kita na dis,
pu esí boris
Ki egó den léo na ksekollíso ke pedevome.
Lógo siopís,
me sigchoris
Ma mu `ches pi ta ksanaléme ke berdevome.
Chárama ki anáthema
An tha ksimerothó…
Típota den émine, órthio na to spáso…
Típota den émine, órthio na piastó
Dískola tha m’ áfines ke émina ston ásso…
Άse me, ston póno mu na eksafanistó.
Kita na dis,
íchnos ntropís
Έkso ap’ to spíti su na trigirnáo mónima.
Ή méchri argá,
se mia goniá
Na periméno éna rimádi tilefónima.
Lógo pligís,
min aporis
An i kardiá mu ísa ísa pu akugete.
Ma léi pollá,
den páo kalá
Na tin apotelióso apópse, étsi mu `rchete.
|