|
Τις μεγάλες μου αποφάσεις
τις θυμάμαι και γελάω
κι από τα παλιά μου λόγια
τίποτα πια δεν κρατάω.
Κάθε μέρα μ’ άλλα μάτια
τη ζωή ξανακοιτάω,
χίλια πρέπει και δεν πρέπει
ο καιρός τα ανατρέπει.
Όλα τα μπορώ κι όλα τα ξεχνάω
κι όσο κι αν πονώ πίσω δεν κοιτάω
πια δεν απορώ μ’ ό,τι κι αν συμβαίνει
και αποχωρώ όταν δε μου βγαίνει.
Οι αγάπες οι μεγάλες
βρίσκονται στα παραμύθια
και έμαθα να ξεχωρίζω
απ’ το ψέμα την αλήθεια.
Και συμπέρασμα έχω βγάλει
όλα είναι μια συνήθεια,
χίλια πρέπει και δεν πρέπει
ο καιρός τα ανατρέπει.
Όλα τα μπορώ κι όλα τα ξεχνάω
κι όσο κι αν πονώ πίσω δεν κοιτάω
πια δεν απορώ μ’ ό,τι κι αν συμβαίνει
και αποχωρώ όταν δε μου βγαίνει.
|
Tis megáles mu apofásis
tis thimáme ke geláo
ki apó ta paliá mu lógia
típota pia den kratáo.
Káthe méra m’ álla mátia
ti zoí ksanakitáo,
chília prépi ke den prépi
o kerós ta anatrépi.
Όla ta boró ki óla ta ksechnáo
ki óso ki an ponó píso den kitáo
pia den aporó m’ ó,ti ki an simveni
ke apochoró ótan de mu vgeni.
I agápes i megáles
vrískonte sta paramíthia
ke ématha na ksechorízo
ap’ to pséma tin alíthia.
Ke sibérasma écho vgáli
óla ine mia siníthia,
chília prépi ke den prépi
o kerós ta anatrépi.
Όla ta boró ki óla ta ksechnáo
ki óso ki an ponó píso den kitáo
pia den aporó m’ ó,ti ki an simveni
ke apochoró ótan de mu vgeni.
|
