Η πληγωμένη μου καρδιά
δεν βρίσκει πια παρηγοριά.
Αφού δεν έχω γιατρειά
και πάω στα χειρότερα,
καλύτερα ο θάνατος
μια ώρα γρηγορότερα.
Η πληγωμένη μου καρδιά
δεν βρίσκει πια παρηγοριά.
Τα νιάτα μου και το κορμί
η μαύρη γη θα τα χαρεί.
Ο κόσμος μ’ εγκατέλειψε,
κανένας δε με πόνεσε,
και η δική σου η καρδιά
κι αυτή με περιφρόνησε.
Η πληγωμένη μου καρδιά
δεν βρίσκει πια παρηγοριά.
Αχ, τι κακό μες στον ντουνιά
να σε πληγώνει η απονιά.
Αργοπεθαίνω μόνος μου
χωρίς κανέναν στο πλευρό.
Κανείς δεν ήρθε να με δει,
το ’χω παράπονο πικρό.
Η πληγωμένη μου καρδιά
δεν βρίσκει πια παρηγοριά.
|
I pligoméni mu kardiá
den vríski pia parigoriá.
Afu den écho giatriá
ke páo sta chirótera,
kalítera o thánatos
mia óra grigorótera.
I pligoméni mu kardiá
den vríski pia parigoriá.
Ta niáta mu ke to kormí
i mavri gi tha ta chari.
O kósmos m’ egkatélipse,
kanénas de me pónese,
ke i dikí su i kardiá
ki aftí me perifrónise.
I pligoméni mu kardiá
den vríski pia parigoriá.
Ach, ti kakó mes ston ntuniá
na se pligóni i aponiá.
Argopetheno mónos mu
chorís kanénan sto plevró.
Kanis den írthe na me di,
to ’cho parápono pikró.
I pligoméni mu kardiá
den vríski pia parigoriá.
|