|
Είπες «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή
κι είν’ η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θα βρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
|
Ipes «Tha págo s’ álli gi, tha págo s’ álli thálassa.
Mia pólis álli tha vrethi kallíteri apó aftí.
Káthe prospáthia mu mia katadíki ine graftí
ki in’ i kardiá mu -san nekrós- thamméni.
O nus mu os póte mes ston marasmón aftón tha méni.
Όpu to máti mu giríso, ópu ki an do
eripia mavra tis zoís mu vlépo edó,
pu tósa chrónia pérasa ke rímaksa ke chálasa.»
Kenurgius tópus den tha vris, den tha vris álles thálasses.
I pólis tha se akoluthi. Stus drómus tha girnás
tus ídius. Ke stes gitoniés tes ídies tha gernás
ke mes sta ídia spítia aftá th’ asprízis.
Pánta stin póli aftí tha fthánis. Gia ta allu -mi elpízis-
den échi plio gia se, den échi odó.
Έtsi pu ti zoí su rímakses edó
stin kóchi tuti tin mikrí, s’ ólin tin gi tin chálases.
|
