Και ξαφνικά.. Βρήκα μπροστά μου το βουνό..
Κι εγώ που δρόμους και σκαλιά είχα νικήσει..
Χωρίς μιλιά βρέθηκα απλά να το κοιτώ..
Σαν ένα θαύμα που μου χρώσταγε η φύση..
Και ξαφνικά.. Βρήκα μπροστά μου το βουνό..
Και με τα πόδια σου γυμνά πώς να τ’ ανέβεις..
Καρδιά από σίδερο και βλέμμα στο κενό..
Θέλει ο κύκλος της ζωής αν τον πιστεύεις..
Και στην κορφή ένα κερί που αναβοσβήνει..
Για όποιον λείπει, για όποιον έφυγε από εδώ..
Κανείς δεν ξέρει μέχρι αύριο τι θα μείνει..
Από τη βόλτα του στον κόσμο τον τρελό..
Και στην κορφή ένα κερί που αναβοσβήνει..
Για όποιον είδε μες στα μάτια τον θεό..
Εγώ από κάτω νιώθω μόνο ευγνωμοσύνη..
Που ήταν για μια στιγμή δικό μου το βουνό..
Που ήταν για μια στιγμή δικό μου το βουνό..
|
Ke ksafniká.. Oríka brostá mu to vunó..
Ki egó pu drómus ke skaliá icha nikísi..
Chorís miliá vréthika aplá na to kitó..
San éna thafma pu mu chróstage i físi..
Ke ksafniká.. Oríka brostá mu to vunó..
Ke me ta pódia su gimná pós na t’ anévis..
Kardiá apó sídero ke vlémma sto kenó..
Théli o kíklos tis zoís an ton pistevis..
Ke stin korfí éna kerí pu anavosvíni..
Gia ópion lipi, gia ópion éfige apó edó..
Kanis den kséri méchri avrio ti tha mini..
Apó ti vólta tu ston kósmo ton treló..
Ke stin korfí éna kerí pu anavosvíni..
Gia ópion ide mes sta mátia ton theó..
Egó apó káto niótho móno evgnomosíni..
Pu ítan gia mia stigmí dikó mu to vunó..
Pu ítan gia mia stigmí dikó mu to vunó..
|