|
Ε λοιπόν θα το ξέρεις,
το έξυπνο χρήμα έχει στέκι του στις μητροπόλεις,
στο χρυσό του το νήμα σε τυλίγει σαν θύμα,
με την πρώτη σε ρίχνει ματιά.
Ε λοιπόν να το ξέρεις,
το βρώμικο χρήμα περπατάει στις άρρωστες πόλεις
έχει σίγουρο βήμα, ξέρει απ’ έξω το ποίημα
και σε παίρνει με μια σαϊτιά.
Κι όταν το σκέφτομαι βρέχει σφυριά,
βρέχει καρφιά κι ένα δάκρυ.
Είμαι μονάχος, στέκω μακριά,
βουβός, εκεί σε μιαν άκρη.
Ε λοιπόν να το ξέρεις,
θα ζητάς διψασμένος ένα όνειρο στις μητροπόλεις,
μα θα είσαι δεμένος κι από χέρι χαμένος
στης ζωής τη μεγάλη ζαριά.
Ε λοιπόν θα το ξέρεις,
εραστής πουλημένος θα γυρίζεις στις άχρωμες πόλεις
απ’ τους φίλους σου ξένος στη γωνιά ξεχασμένος
και στης όχθης την άλλη μεριά.
Κι όταν το σκέφτομαι βρέχει σφυριά,
βρέχει καρφιά κι ένα δάκρυ.
Είμαι μονάχος, στέκω μακριά,
βουβός, εκεί σε μιαν άκρη.
|
E lipón tha to kséris,
to éksipno chríma échi stéki tu stis mitropólis,
sto chrisó tu to níma se tilígi san thíma,
me tin próti se ríchni matiá.
E lipón na to kséris,
to vrómiko chríma perpatái stis árrostes pólis
échi síguro víma, kséri ap’ ékso to piima
ke se perni me mia saitiá.
Ki ótan to skéftome vréchi sfiriá,
vréchi karfiá ki éna dákri.
Ime monáchos, stéko makriá,
vuvós, eki se mian ákri.
E lipón na to kséris,
tha zitás dipsasménos éna óniro stis mitropólis,
ma tha ise deménos ki apó chéri chaménos
stis zoís ti megáli zariá.
E lipón tha to kséris,
erastís puliménos tha girízis stis áchromes pólis
ap’ tus fílus su ksénos sti goniá ksechasménos
ke stis óchthis tin álli meriá.
Ki ótan to skéftome vréchi sfiriá,
vréchi karfiá ki éna dákri.
Ime monáchos, stéko makriá,
vuvós, eki se mian ákri.
|
