|
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ’ επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
|
Káthe forá pu anigis drómo sti zoí
min periménis na se vri to mesoníchti
éche ta mátia su anichtá vrádi pri
giatí brostá su pánta aplónete éna díchti
éche ta mátia su anichtá vrádi pri
giatí brostá su pánta aplónete éna díchti
An kápote sta vróchia tu piastis
kanis de tha borési na se vgáli
monáchos vres tin ákri tis klostís
ki an ise ticherós ksekiná páli
monáchos vres tin ákri tis klostís
ki an ise ticherós ksekiná páli
Aftó to díchti échi onómata variá
pu ine gramména s’ eptasfrágisto kitápi
álli to len tu káto kósmu poniriá
ki álli to len tis prótis ániksis agápi
An kápote sta vróchia tu piastis
kanis de tha borési na se vgáli
monáchos vres tin ákri tis klostís
ki an ise ticherós ksekiná páli
monáchos vres tin ákri tis klostís
ki an ise ticherós ksekiná páli
|
