Να ‘ναι σα να ‘μουν έτοιμος. Και να ‘ναι
σα να ‘χω χάσει το εισιτήριο Οι κάβοι
ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε
μες στους καπνούς του όρνιο ένα καράβι
Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώ χάμω κι όλο όλο
το εισιτήριο να λέω συντρόφοι ωραίοι!…
Και να μην έρχεται μια βάρκα ως το μώλο,
να μη φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι…
Οι βαρκαρέοι!… Το εισιτήριο!… Να τρέμει
ζαγάρι εντός μου η Χαλκίδα και τα όρη.
Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι
μετέωρο μες στις αχλές του το βαπόρι…
Ω διάολε!… Όλα να ‘χουν χαθεί και να ‘χουν πάει
κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους,
κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει
χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους…
Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο
να χλιμιντράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω
κιόλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο
κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω…
|
Na ‘ne sa na ‘mun étimos. Ke na ‘ne
sa na ‘cho chási to isitírio I kávi
n’ afrokopán, ki i afri na to kunáne
mes stus kapnus tu órnio éna karávi
Ki egó na psáchnume edó chámo ki ólo ólo
to isitírio na léo sintrófi orei!…
Ke na min érchete mia várka os to mólo,
na mi fenónte puthená i varkaréi…
I varkaréi!… To isitírio!… Na trémi
zagári entós mu i Chalkída ke ta óri.
Ki eki na tóchun sinepári i anémi
metéoro mes stis achlés tu to vapóri…
O diáole!… Όla na ‘chun chathi ke na ‘chun pái
ki i anthrópi drapetefsi apó tus tópus,
ki aftó to plio na travái ke na travái
chorís michanikus, chorís anthrópus…
Ke chorís fóta. Akivérnito! Ke ólo
na chlimintrái sto cháos. Ki os tha kleo
kiólas na psáchnume, na psáchnume sto mólo
ki ólo gia kino to isitírio na léo…
|