Τρέχεις, που πας και τρέχεις;
Πες μου τι έχεις και δε μ’ αντέχεις.
Και τρέχεις, που πας και τρέχεις;
Πες μου τι έχεις και δε μ’ αντέχεις,
δε μ’ αγαπάς.
Φοράω το μαύρο μου φουστάνι
και με απόγνωση κοιτάζω το ταβάνι.
Βουτάω την πένα μου με θλίψη στο μελάνι
για να σου γράψω “σε μισώ, δε σε μπορώ άλλο πια”.
Ξανά τα χέρια μου απλώνω
και αγκαλιάζω μοναξιά, κενό και πόνο
κι εσύ χορεύεις μες στα κλαμπ με σένα μόνο.
Τέτοια κατάντια, τι να πω, δεν τη μπορώ άλλο πια,
στο γενικά, στο πουθενά.
Κρίμα, σου λέω, κρίμα,
σου στέλνω σήμα γιατί ‘σαι θύμα.
Τι κρίμα, σου λέω, κρίμα,
σου στέλνω σήμα, μόνο βιτρίνα
μη μου πουλάς.
Φοράω το μαύρο μου φουστάνι
και με απόγνωση κοιτάζω το ταβάνι.
Βουτάω την πένα μου με θλίψη στο μελάνι
για να σου γράψω “σε μισώ, δε σε μπορώ άλλο πια”.
Και ντρέπομαι που μεγαλώνω
σε λάθος τώρα εποχή, σε λάθος χρόνο,
να μη με θέλεις κι όμως να μου το χρεώνω.
Τέτοια κατάντια, τι να πω, δεν τη μπορώ άλλο πια,
στο γενικά, στο πουθενά.
|
Tréchis, pu pas ke tréchis;
Pes mu ti échis ke de m’ antéchis.
Ke tréchis, pu pas ke tréchis;
Pes mu ti échis ke de m’ antéchis,
de m’ agapás.
Foráo to mavro mu fustáni
ke me apógnosi kitázo to taváni.
Outáo tin péna mu me thlípsi sto meláni
gia na su grápso “se misó, de se boró állo pia”.
Ksaná ta chéria mu aplóno
ke agkaliázo monaksiá, kenó ke póno
ki esí chorevis mes sta klab me séna móno.
Tétia katántia, ti na po, den ti boró állo pia,
sto geniká, sto puthená.
Kríma, su léo, kríma,
su stélno síma giatí ‘se thíma.
Ti kríma, su léo, kríma,
su stélno síma, móno vitrína
mi mu pulás.
Foráo to mavro mu fustáni
ke me apógnosi kitázo to taváni.
Outáo tin péna mu me thlípsi sto meláni
gia na su grápso “se misó, de se boró állo pia”.
Ke ntrépome pu megalóno
se láthos tóra epochí, se láthos chróno,
na mi me thélis ki ómos na mu to chreóno.
Tétia katántia, ti na po, den ti boró állo pia,
sto geniká, sto puthená.
|