Το γαλάζιο καλοκαίρι μ’ έχει πάρει μακριά
κι όταν πέφτει ένα αστέρι ευχές μη κάνεις κι όνειρα
Μη το ρωτάς τ’ αστέρι μη το ρωτάς δεν ξέρει
με το χειμώνα αν θα ’ρθω
αν θα ’ρθω πάλι πίσω αν θα ξαναγαπήσω
δεν ξέρω τώρα ούτε εγώ
Τις νύχτες που βαθιά κοιμάσαι
σε ξένη πόλη ξαγρυπνώ
κι όταν ξυπνάς και με θυμάσαι
έχω το φως μου πια σβηστό
Μη το ρωτάς τ’ αστέρι μη το ρωτάς δεν ξέρει
με το χειμώνα αν θα ’ρθω
αν θα ’ρθω πάλι πίσω αν θα ξαναγαπήσω
δεν ξέρω τώρα ούτε εγώ
|
To galázio kalokeri m’ échi pári makriá
ki ótan péfti éna astéri efchés mi kánis ki ónira
Mi to rotás t’ astéri mi to rotás den kséri
me to chimóna an tha ’rtho
an tha ’rtho páli píso an tha ksanagapíso
den kséro tóra ute egó
Tis níchtes pu vathiá kimáse
se kséni póli ksagripnó
ki ótan ksipnás ke me thimáse
écho to fos mu pia svistó
Mi to rotás t’ astéri mi to rotás den kséri
me to chimóna an tha ’rtho
an tha ’rtho páli píso an tha ksanagapíso
den kséro tóra ute egó
|