Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη
βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί
σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί
Είχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ
το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό
ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή
σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί
Μόνο να `ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι
και μόνον από βόλι Εγγλέζου να `χε πάει
κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή
θα ‘ταν τιμή μου που `χασα το γελαστό παιδί
Βασιλικιά μου αγάπη μ’ αγάπη θα στο λέω
για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω
γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ
δόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί
|
Ήtan pri tu Avgustu kontá sti rodavgí
vgíka na páro aéra stin anthisméni gi
vlépo mia kóri klei sparachtiká thrini
spáse kardiá mu echáthi to gelastó pedí
Ichen antria ke thárros ke eónia tha thrinó
to pidichtó tu víma to gélio to glikó
anáthema tin óra katára ti stigmí
skotósan i echthri mas to gelastó pedí
Móno na `tan skotoméno stu archigu to plái
ke mónon apó vóli Englézu na `che pái
ki apó apergia pinas mésa sti filakí
tha ‘tan timí mu pu `chasa to gelastó pedí
Oasilikiá mu agápi m’ agápi tha sto léo
gia to ó,ti ékanes eónia tha se kleo
giatí ólus tus echthrus mas tha ksékanes esí
dóksa timí st’ akséchasto gelastó pedí
|