Ένα ελαφρύ βοριαδάκι
ανατριχιάζει το δέρμα σου το απαλό
και ενώ διστάζω λιγάκι
ερωτευμένη ξανά σε φιλώ.
Δυνατός σαν του ήλιου το φως
μ’ αγκαλιάζεις σφιχτά με τα μάτια ανοιχτά,
με κοιτάς σαν δικό σου γλυπτό
και κρατάει όλο αυτό μόνο ένα λεπτό!
Όμως αυτή η στιγμή μας
έγινε αστέρι και λάμπει για πάντα εκεί,
είναι το φως της ψυχής μας
και πλημμυρίζει με μια μουσική.
Δυνατός σαν του ήλιου το φως
μ’ αγκαλιάζεις σφιχτά με τα μάτια ανοιχτά,
με κοιτάς σαν δικό σου γλυπτό
και κρατάει όλο αυτό μόνο ένα λεπτό!
|
Έna elafrí voriadáki
anatrichiázi to dérma su to apaló
ke enó distázo ligáki
erotevméni ksaná se filó.
Dinatós san tu íliu to fos
m’ agkaliázis sfichtá me ta mátia anichtá,
me kitás san dikó su gliptó
ke kratái ólo aftó móno éna leptó!
Όmos aftí i stigmí mas
égine astéri ke lábi gia pánta eki,
ine to fos tis psichís mas
ke plimmirízi me mia musikí.
Dinatós san tu íliu to fos
m’ agkaliázis sfichtá me ta mátia anichtá,
me kitás san dikó su gliptó
ke kratái ólo aftó móno éna leptó!
|