|
Η μία μέρα έφερε την άλλη
που κατάφερε τα πάντα
κι από παιδιά βρεθήκαμε στα είκοσι
και τώρα στα τριάντα
μετρήσαμε τις μέρες με αισθήματα
με έρωτες, φιλίες
δεθήκαμε, χωρίσαμε, μια παύση
προχωρήσαμε ευθείες
Ο ένας δρόμος έφερε τον άλλο
που κατάφερε πορεία
τον κόσμο τον γνωρίσαμε, τον μάθαμε
μας έμεινε η απορία
το θέμα το δηλώσαμε
μετά διαδηλώσαμε για όλους
κι αν κάποιους τους προδώσαμε
απλά δεν πολυμάθαμε τους ρόλους
Τα παράπονα μαζί με τη χαρά μας
και τα λάθη μας μαζί με τα σωστά
λίγα χρόνια καταγράφονται δικά μας
είν’ ο δρόμος μας μπροστά
κι είν’ η σειρά μας…
Το ένα βράδυ έφερε το άλλο
που μας έκανε κομμάτια
τα είπαμε, τα ήπιαμε
και πάλι κοιταχτήκαμε στα μάτια
μετά αγκαλιαστήκαμε
αυτά που μοιραστήκαμε μετράνε
κι αυτό μονάχα αφήσαμε
τι ζήσαμε στα χρόνια που περνάνε
|
I mía méra éfere tin álli
pu katáfere ta pánta
ki apó pediá vrethíkame sta ikosi
ke tóra sta triánta
metrísame tis méres me esthímata
me érotes, filíes
dethíkame, chorísame, mia pafsi
prochorísame efthies
O énas drómos éfere ton állo
pu katáfere poria
ton kósmo ton gnorísame, ton máthame
mas émine i aporía
to théma to dilósame
metá diadilósame gia ólus
ki an kápius tus prodósame
aplá den polimáthame tus rólus
Ta parápona mazí me ti chará mas
ke ta láthi mas mazí me ta sostá
líga chrónia katagráfonte diká mas
in’ o drómos mas brostá
ki in’ i sirá mas…
To éna vrádi éfere to állo
pu mas ékane kommátia
ta ipame, ta ípiame
ke páli kitachtíkame sta mátia
metá agkaliastíkame
aftá pu mirastíkame metráne
ki aftó monácha afísame
ti zísame sta chrónia pu pernáne
|
