Στ’ άπονο το καλντερίμι
το τραγούδι σπαραγμός,
μεροκάματο του τρόμου
το επάγγελμα του δρόμου
κι η ζωή κατατρεγμός,
μεροκάματο του τρόμου
το επάγγελμα του δρόμου
κι η ζωή κατατρεγμός.
Πρόσωπα χλωμά βαμμένα,
παγωμένο το φιλί,
ερημιά κι απελπισία,
στα φτηνά ξενοδοχεία
εσταμάτησ’ η ζωή,
ερημιά κι απελπισία,
στα φτηνά ξενοδοχεία
εσταμάτησ’ η ζωή.
Στις γωνιές ορθοστασία,
κάθε βήμα και λυγμός,
κάθε αγκάλιασμα και πόνος
του πεζοδρομίου ο νόμος
είναι θάνατος αργός,
κάθε αγκάλιασμα και πόνος
του πεζοδρομίου ο νόμος
είναι θάνατος αργός.
|
St’ ápono to kalnterími
to tragudi sparagmós,
merokámato tu trómu
to epángelma tu drómu
ki i zoí katatregmós,
merokámato tu trómu
to epángelma tu drómu
ki i zoí katatregmós.
Prósopa chlomá vamména,
pagoméno to filí,
erimiá ki apelpisía,
sta ftiná ksenodochia
estamátis’ i zoí,
erimiá ki apelpisía,
sta ftiná ksenodochia
estamátis’ i zoí.
Stis goniés orthostasía,
káthe víma ke ligmós,
káthe agkáliasma ke pónos
tu pezodromíu o nómos
ine thánatos argós,
káthe agkáliasma ke pónos
tu pezodromíu o nómos
ine thánatos argós.
|