|
Λευκό το σύννεφο και βρέχει
στου διψασμένου την αυλή
κι αυτός που πόνεσε πολύ
γίνεται βράχος για ν’ αντέχει
Ό,τι για πάντα έχει φύγει
δεν ωφελεί να αναζητάς
Που πας πουλί της ερημιάς
τώρα π’ αρχίζει το κυνήγι
Όμορφη που ‘ναι η ζωή
Όμορφη σαν ψέμα
και το φως της άνοιξης
κόκκινο σαν αίμα
Ρίχνει ο χρόνος στο φτερό
το φιλί σου δώσ’ μου
καθρεφτάκι ο έρωτας
στο κλουβί του κόσμου
Στήνουν τ’ αηδόνια συναυλία
σ’ ένα δεντράκι τόσο δα
Όσα το αίμα τραγουδά
μην τα γυρεύεις στα βιβλία
Στου πόνου τη τρελή γιορτή
και στο μεθύσι το βαθύ
θα βρεις ό,τι έχει πια χαθεί
κι ό,τι άργησε να φτάσει
Όμορφη που ‘ναι η ζωή
Όμορφη σαν ψέμα
και το φως της άνοιξης
κόκκινο σαν αίμα
Ρίχνει ο χρόνος το φτερό
το φιλί σου δώσ’ μου
καθρεφτάκι ο έρωτας
στο κλουβί του κόσμου
|
Lefkó to sínnefo ke vréchi
stu dipsasménu tin avlí
ki aftós pu pónese polí
ginete vráchos gia n’ antéchi
Ό,ti gia pánta échi fígi
den ofeli na anazitás
Pu pas pulí tis erimiás
tóra p’ archízi to kinígi
Όmorfi pu ‘ne i zoí
Όmorfi san pséma
ke to fos tis ániksis
kókkino san ema
Ríchni o chrónos sto fteró
to filí su dós’ mu
kathreftáki o érotas
sto kluví tu kósmu
Stínun t’ aidónia sinavlía
s’ éna dentráki tóso da
Όsa to ema tragudá
min ta girevis sta vivlía
Stu pónu ti trelí giortí
ke sto methísi to vathí
tha vris ó,ti échi pia chathi
ki ó,ti árgise na ftási
Όmorfi pu ‘ne i zoí
Όmorfi san pséma
ke to fos tis ániksis
kókkino san ema
Ríchni o chrónos to fteró
to filí su dós’ mu
kathreftáki o érotas
sto kluví tu kósmu
|
