Κάτω απ’ την πόρτα μου ένα γράμμα είναι ριγμένο.
Σκύβω, το παίρνω και στα χέρια το κρατώ.
Όμως φοβάμαι να τ’ ανοίξω, περιμένω.
Πως ν’ αντικρίσω την αλήθεια, σ’ αγαπώ.
Το κλεισμένο γράμμα, Θεέ μου, πως ν’ ανοίξω,
της καρδιάς το τραύμα που είναι ανοιχτό.
Θεέ μου, τόση πίκρα και πώς να την κρύψω;
Το κλεισμένο γράμμα θα μείνει για πάντα κλειστό.
Ξέρω τι γράφει αυτό το γράμμα και σωπαίνω,
μα τι να κάνω, το κουράγιο έχει σωθεί.
Του χωρισμού τα σκαλοπάτια κατεβαίνω
κι όσο μου λείπεις σ’ αγαπάω πιο πολύ.
Το κλεισμένο γράμμα, Θεέ μου, πως ν’ ανοίξω,
της καρδιάς το τραύμα που είναι ανοιχτό.
Θεέ μου, τόση πίκρα και πώς να την κρύψω;
Το κλεισμένο γράμμα θα μείνει για πάντα κλειστό.
|
Káto ap’ tin pórta mu éna grámma ine rigméno.
Skívo, to perno ke sta chéria to krató.
Όmos fováme na t’ anikso, periméno.
Pos n’ antikríso tin alíthia, s’ agapó.
To klisméno grámma, Theé mu, pos n’ anikso,
tis kardiás to trafma pu ine anichtó.
Theé mu, tósi píkra ke pós na tin krípso;
To klisméno grámma tha mini gia pánta klistó.
Kséro ti gráfi aftó to grámma ke sopeno,
ma ti na káno, to kurágio échi sothi.
Tu chorismu ta skalopátia kateveno
ki óso mu lipis s’ agapáo pio polí.
To klisméno grámma, Theé mu, pos n’ anikso,
tis kardiás to trafma pu ine anichtó.
Theé mu, tósi píkra ke pós na tin krípso;
To klisméno grámma tha mini gia pánta klistó.
|