Όσο φόραγες τη μάσκα
μου ‘ταζες και τ’ άστρα
για να σ’ αγαπώ
πιο μεγάλη θεατρίνα
ούτε ξαναείδα
ούτε και θα δω.
Μα τώρα έχεις πια ξεσκεπαστεί
γι’ αυτό μην κλαις, μην κάνεις την πιστή
μια θεατρίνα είσαι της αγάπης
κι ο διπλός σου ρόλος δεν περνά
και τα δάκρυά σου τα φτηνά.
Τώρα όπως θέλεις ζήσε
κι απ’ το νου σου σβήσε
πως υπάρχω εγώ
κι αν σ’ αγάπησα με πάθος
έπεσα σε λάθος
και τ’ ομολογώ.
Τα δάκρυά σου μην τα σπαταλάς
μα κράτησέ τα, άλλους να γελάς
μια θεατρίνα είσαι της αγάπης
κι ο διπλός σου ρόλος δεν περνά
και τα δάκρυά σου τα φτηνά.
|
Όso fórages ti máska
mu ‘tazes ke t’ ástra
gia na s’ agapó
pio megáli theatrína
ute ksanaida
ute ke tha do.
Ma tóra échis pia kseskepasti
gi’ aftó min kles, min kánis tin pistí
mia theatrína ise tis agápis
ki o diplós su rólos den perná
ke ta dákriá su ta ftiná.
Tóra ópos thélis zíse
ki ap’ to nu su svíse
pos ipárcho egó
ki an s’ agápisa me páthos
épesa se láthos
ke t’ omologó.
Ta dákriá su min ta spatalás
ma krátisé ta, állus na gelás
mia theatrína ise tis agápis
ki o diplós su rólos den perná
ke ta dákriá su ta ftiná.
|