|
Περασμένη πάλι η ώρα
σ’ αργοπορημένη χώρα
ψάχνω δρόμο να διαβώ
και να πάρω λίγο φόρα
και κουράγιο να σου πω
ότι τέρμα ως εδώ, με κατάντησες λοφίσκο απ’ ολάκερο βουνό
τι κι αν νύχτες καρτερώ στο ποτήρι να σε πιω
είσαι busy κι εγώ μπουζί και δε θα το καταπιώ
που μ’ αφησες όλο μόνο, λέει γιατί δεν έχεις χρόνο.
Η Αφροδίτη είναι στον Κρόνο κι απο σι σου δίνω πόνο
είναι ανάδρομος ο Ερμής, μου πες λίγο πριν χαθείς
και μου κούναγες hermes μαντήλι, άντε να χαθείς
σιχαμένη σ’ αγαπάω
όμως άλλο δε βαστάω
μια στο τόσο να σε βλέπω να πονάς, μα εγώ πονάω
Μια στη χάση μια στη φέξη
η καρδιά πόσο ν’ αντέξει
το μαντήλι θα σου γνέψει
και δε θα ξανα ικετέψει
Περασμένη πάλι η ώρα
να με δεις δεν έχεις ώρα
από όνειρο που ήσουν
τώρα μοιάζεις να ‘σαι μορα
με τα αισθήματα μου παίζεις
μπάλα απο φλιπεράκι, μ’ έχεις καταντήσει άπονη
και να το τραγουδάκι
που σου γράφω για αντίο
δεν το λέω για αστείο
μια σχέση θέλει δύο για ν’ αντέχεις λέει το κρύο
εγώ όλο σιχαχωμένος, μπελαλής και σουρωμένος
την αγάπη μου για σενα πας να μου την κάνεις μενος
επομένως, πικραμένος, πάλι βραχοχτυπημένος
παίρνω δρόμο σαστισμένος, λίγο παρεξηγημένος
και σου γνέφω το μαντήλι, όχι hermes, μα του παππού μου
που μου τ’ άφησε για προίκα για να ‘χω λέει το νου μου
Μια στη χάση μια στη φέξη
η καρδιά πόσο ν’ αντέξει
το μαντήλι θα σου γνέψει
και δε θα ξανα ικετέψει
|
Perasméni páli i óra
s’ argoporiméni chóra
psáchno drómo na diavó
ke na páro lígo fóra
ke kurágio na su po
óti térma os edó, me katántises lofísko ap’ olákero vunó
ti ki an níchtes karteró sto potíri na se pio
ise busy ki egó buzí ke de tha to katapió
pu m’ afises ólo móno, léi giatí den échis chróno.
I Afrodíti ine ston Króno ki apo si su díno póno
ine anádromos o Ermís, mu pes lígo prin chathis
ke mu kunages hermes mantíli, ánte na chathis
sichaméni s’ agapáo
ómos állo de vastáo
mia sto tóso na se vlépo na ponás, ma egó ponáo
Mia sti chási mia sti féksi
i kardiá póso n’ antéksi
to mantíli tha su gnépsi
ke de tha ksana iketépsi
Perasméni páli i óra
na me dis den échis óra
apó óniro pu ísun
tóra miázis na ‘se mora
me ta esthímata mu pezis
bála apo fliperáki, m’ échis katantísi áponi
ke na to tragudáki
pu su gráfo gia antío
den to léo gia astio
mia schési théli dío gia n’ antéchis léi to krío
egó ólo sichachoménos, belalís ke suroménos
tin agápi mu gia sena pas na mu tin kánis menos
epoménos, pikraménos, páli vrachochtipiménos
perno drómo sastisménos, lígo pareksigiménos
ke su gnéfo to mantíli, óchi hermes, ma tu pappu mu
pu mu t’ áfise gia prika gia na ‘cho léi to nu mu
Mia sti chási mia sti féksi
i kardiá póso n’ antéksi
to mantíli tha su gnépsi
ke de tha ksana iketépsi
|
