|
Όσα σπυριά ‘χει ο πλαλτός
όπου χωράει στη γκούμπζα
τόσο στο μάτσεμα εύκολος
πέρασα δεν ακούμπ’ σα.
Πισπίλη είχα δύστροπο
που πάθαινε λουμπάγκο
γιατί συνέχεια μάνευα
γαβρί και νταλαμάγκο.
Όμως μια γκρέντζω πονιτ’ κή
που τσιούλ’ τσε τι τραβούσα
ξεχώθ’ κε έναν καλόγερο
στο κούφιο π’ αγρυπνούσα.
«Λαγέ μ’ να πεις στη μάνα σου
ν’ ανάψει μια τζιαμάλω
να φτιάξει μια μελαχρινή
ζιούμπενα δίχως άλλο
Μόνος να τη φχαριστηθείς
μόνος να τη μανέψεις
κι τ’ άλλο γιόκα μ’ το πρωί
σίγουρα θα ματσέψεις».
Κι όπως τα είπε γένηκαν
κι αφού `γινα μουσκίδι
το βγαλα ένα μονάχο του
βαρύ σαν το μολύβι.
Απ’ της χαράς τα κλάματα
με πήρανε κι οι γκντάμες
σαν το `μαθε κι ο κούρκουλας
βαράει τις καμπάνες.
Λέφτερος πια ήμουν κι έμορφος
κι γρήγορα την πάτ’ σα
γνώρισα και παντρεύτηκα
μι’ αγκίδα που `χε τσιάτσια.
Ευθύς μετά τα στέφανα
και βάλτσαμε ντισέρι
κι πήγαμε όπως όλοι σας
ταξίδι σ’ άλλα μέρη.
Σ’ έν’ απ’ αυτά είχε θάλασσα
κι μι ήρθε να βουτήξω
με το συντρόφι ρίχνομαι
τον πάτο για ν’ αγγίξω.
Γυαλίζω τσ’ άλλους και κουνώ
διγκράνια κι αγωγιάτες
μα ξάφνου νιώθω έν’ άγγιγμα
πίσω κει δα στις πλάτες.
Μία φωνούλα με καλεί
«Αφέντη μ’ , παλικάρι μ’ »
γυρνώ και βλέπω ‘λόιρα
κλώθει το ματσιφτάρι μ’ .
|
Όsa spiriá ‘chi o plaltós
ópu chorái sti gkubza
tóso sto mátsema efkolos
pérasa den akub’ sa.
Pispíli icha dístropo
pu páthene lubágko
giatí sinéchia máneva
gavrí ke ntalamágko.
Όmos mia gkréntzo ponit’ kí
pu tsiul’ tse ti travusa
ksechóth’ ke énan kalógero
sto kufio p’ agripnusa.
«Lagé m’ na pis sti mána su
n’ anápsi mia tziamálo
na ftiáksi mia melachriní
ziubena díchos állo
Mónos na ti fcharistithis
mónos na ti manépsis
ki t’ állo gióka m’ to pri
sígura tha matsépsis».
Ki ópos ta ipe génikan
ki afu `gina muskídi
to vgala éna monácho tu
varí san to molívi.
Ap’ tis charás ta klámata
me pírane ki i gkntámes
san to `mathe ki o kurkulas
varái tis kabánes.
Léfteros pia ímun ki émorfos
ki grígora tin pát’ sa
gnórisa ke pantreftika
mi’ agkída pu `che tsiátsia.
Efthís metá ta stéfana
ke váltsame ntiséri
ki pígame ópos óli sas
taksídi s’ álla méri.
S’ én’ ap’ aftá iche thálassa
ki mi írthe na vutíkso
me to sintrófi ríchnome
ton páto gia n’ angikso.
Gialízo ts’ állus ke kunó
digkránia ki agogiátes
ma ksáfnu niótho én’ ángigma
píso ki da stis plátes.
Mía fonula me kali
«Afénti m’ , palikári m’ »
girnó ke vlépo ‘lóira
klóthi to matsiftári m’ .
|
