|
Μαυροκόρακα, για πες μου
τι γυρεύεις από ‘δω;
δε θα γίνω εγώ δικός σου,
σε κοιτώ και σε αψηφώ.
Τι κρεμάς στην κεφαλή μου
τ’ άγρια νύχια σου, σκληρά;
δε θα γίνω εγώ δικός σου,
τράβα πίσω στα γκρεμνά.
Πέτα εκεί, στο πατρικό μου,
στη μανούλα μου να πεις
που `πεσα για την πατρίδα
άιντε, πέτα, μην αργείς,
που `πεσα για την πατρίδα
άιντε, πέτα, μην αργείς.
Το ματόβρεχτο μαντήλι
να το δώσεις στην καλή,
πες της, λεύτερη είναι τώρα,
μ’ άλλην έχω παντρευτεί.
Στην καταραμένη μάχη
μαύρο βόλι μ’ έχει βρει,
άι, κοράκι, άι, κοράκι,
άι, δικός σου έχω γενεί,
άι, κοράκι, άι, κοράκι,
άι, δικός σου έχω γενεί.
|
Mavrokóraka, gia pes mu
ti girevis apó ‘do;
de tha gino egó dikós su,
se kitó ke se apsifó.
Ti kremás stin kefalí mu
t’ ágria níchia su, sklirá;
de tha gino egó dikós su,
tráva píso sta gkremná.
Péta eki, sto patrikó mu,
sti manula mu na pis
pu `pesa gia tin patrída
áinte, péta, min argis,
pu `pesa gia tin patrída
áinte, péta, min argis.
To matóvrechto mantíli
na to dósis stin kalí,
pes tis, lefteri ine tóra,
m’ állin écho pantrefti.
Stin kataraméni máchi
mavro vóli m’ échi vri,
ái, koráki, ái, koráki,
ái, dikós su écho geni,
ái, koráki, ái, koráki,
ái, dikós su écho geni.
|
