Μεγάλο της ζωής μας το ταξίδι
μας κούρασε και όμως προχωράμε
χαμένοι και οι δυο απ’ το παιχνίδι
στο ίδιο όνειρο πια δε χωράμε.
Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου,
το βράδυ δεν αντέχω στο σκοτάδι.
Κάθε πρωί αλλάζεις το σκοπό σου
κι έγινε σίδερο βαρύ το χάδι.
Δύσκολο το παιχνίδι της αγάπης
εάν αυτή δεν είναι καθώς πρέπει
όταν ο ένας γίνεται σατράπης
κι ο άλλος τέτοια δεν τα επιτρέπει.
Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου,
το βράδυ δεν αντέχω στο σκοτάδι
κάθε πρωί αλλάζεις το σκοπό σου
κι έγινε σίδερο βαρύ το χάδι.
|
Megálo tis zoís mas to taksídi
mas kurase ke ómos prochoráme
chaméni ke i dio ap’ to pechnídi
sto ídio óniro pia de choráme.
To mesiméri kei to métopó su,
to vrádi den antécho sto skotádi.
Káthe pri allázis to skopó su
ki égine sídero varí to chádi.
Dískolo to pechnídi tis agápis
eán aftí den ine kathós prépi
ótan o énas ginete satrápis
ki o állos tétia den ta epitrépi.
To mesiméri kei to métopó su,
to vrádi den antécho sto skotádi
káthe pri allázis to skopó su
ki égine sídero varí to chádi.
|