|
Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει
μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη
Το μονοπάτι σαν θα πάρεις μια βραδιά
τον ίσιο δρόμο μια για πάντα τον αφήνεις
κι ολημερίς θα κουρελιάζεις μια καρδιά
κι ένα κορμί μες τα κουρέλια της θα ντύνεις
Εκεί ξεχνάει κι ο Θεός για να σε δει
περνάς και φεύγεις και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι
ένα σκουπίδι παραπάνω δηλαδή
μες στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι
|
Mes sti zoí drómi anigonte soró
ki ópion gustáris ton travás ki ópu se vgáli
ma ine ki éna monopáti poniró
pu pái ntugru stin katifóra ti megáli
To monopáti san tha páris mia vradiá
ton ísio drómo mia gia pánta ton afínis
ki olimerís tha kureliázis mia kardiá
ki éna kormí mes ta kurélia tis tha ntínis
Eki ksechnái ki o Theós gia na se di
pernás ke fevgis ke den klei anthrópu máti
éna skupídi parapáno diladí
mes stis zoís to poniró to monopáti
|
