|
Κάθε μέρα που περνά
η ζωή μας προσπερνά
ήλιος κόκκινος στη γρίλια
δε μας έκατσε η μπίλια.
Κάτι φίλοι στη γωνία
άνοιξαν γι’ αλλού πανιά
σαν κουρσάροι μπαρμπερίνοι
δίχως γάντζο και ασήμι.
Όποιος έκρυψε βαθιά του
το πιο όμορφο όνειρό του
τον δροσίζει η σκιά του
και κρατιέται απ’ το χορό του.
Στο νησί των πειρατών
θ’ ανταμώσουμε λοιπόν
ίδιοι αθώοι κι ίδιοι φταίχτες
σαν αντικρυστοί καθρέφτες.
Στο ‘να χέρι μου η τεκίλα
στ’ άλλο κάρβουνα αναμμένα
κι αν σου πουν πως μ’ είδαν τύφλα
πες τους το ‘κανα για σένα.
|
Káthe méra pu perná
i zoí mas prosperná
ílios kókkinos sti grília
de mas ékatse i bília.
Káti fíli sti gonía
ániksan gi’ allu paniá
san kursári barberíni
díchos gántzo ke asími.
Όpios ékripse vathiá tu
to pio ómorfo óniró tu
ton drosízi i skiá tu
ke kratiéte ap’ to choró tu.
Sto nisí ton piratón
th’ antamósume lipón
ídii athói ki ídii ftechtes
san antikristi kathréftes.
Sto ‘na chéri mu i tekíla
st’ állo kárvuna anamména
ki an su pun pos m’ idan tífla
pes tus to ‘kana gia séna.
|
