Όταν ακούω απ’ το σταθμό
κάποιος αναζητείται,
κλαίω αγάπη μου γλυκιά
που σ’ έχω χάσει ξαφνικά
κι η τύχη σου αγνοείται.
Πήγα στον Ερυθρό Σταυρό
και στις αναζητήσεις, αχ!
για να σε βρουν και να μου πουν αγάπη μου,
αν ζεις, αν ζεις, αν ζεις κι αν θα γυρίσεις.
Και να μου πουν πως βρίσκεσαι
στην άκρια του κόσμου,
θα σκίσω τους ωκεανούς
να σ’ ανταμώσω, φως μου.
Χίλιες φωτογραφίες σου
έχω, παντού, σκορπίσει, αχ!
μήπως βρεθεί σ’ όλη τη γη, αγάπη μου,
κανείς, κανείς, κανείς και σε γνωρίσει.
Και να μου πουν πως βρίσκεσαι
στην άκρια του κόσμου,
θα σκίσω τους ωκεανούς
να σ’ ανταμώσω, φως μου,
να σ’ ανταμώσω, φως μου,
να σ’ ανταμώσω, φως μου.
|
Όtan akuo ap’ to stathmó
kápios anazitite,
kleo agápi mu glikiá
pu s’ écho chási ksafniká
ki i tíchi su agnoite.
Píga ston Erithró Stavró
ke stis anazitísis, ach!
gia na se vrun ke na mu pun agápi mu,
an zis, an zis, an zis ki an tha girísis.
Ke na mu pun pos vrískese
stin ákria tu kósmu,
tha skíso tus okeanus
na s’ antamóso, fos mu.
Chílies fotografíes su
écho, pantu, skorpísi, ach!
mípos vrethi s’ óli ti gi, agápi mu,
kanis, kanis, kanis ke se gnorísi.
Ke na mu pun pos vrískese
stin ákria tu kósmu,
tha skíso tus okeanus
na s’ antamóso, fos mu,
na s’ antamóso, fos mu,
na s’ antamóso, fos mu.
|