|
Μοιάζουν οι μέρες με κρυψώνες προδομένες
που μας ξεχάσαν σαν παλιές αγάπες προσπεράσαν
Μοιάζουν οι νύχτες σαν παγωμένοι λεπτοδείχτες
σταματημένες και μες στην καρδιά μας αφημένες
Μα δεν είσαι εκεί ούτε όταν το ’θελες εσύ
μα δεν είσαι εδώ τη μοναξιά μου δε τη διάλεξα εγώ
Και ποιο όνειρο να φτάσει εκεί που φτάσαμε εμείς
και πόσο αξίζει κάτι άμα δε το μοιραστείς
Μοιάζουν οι λέξεις με χάδι που δε θα τ’ αντέξεις
όσο κι αν τρέξεις τη σιγουριά δε θα λατρέψεις
Μα δεν είσαι εκεί τι κι αν φοβήθηκες πολύ
μα δεν είσαι εδώ μ’ ένα γιατί ακροβατώ
Μα δεν είσαι εκεί ούτε όταν το ’θελες εσύ
μα δεν είσαι εδώ τη μοναξιά μου δε τη διάλεξα εγώ
Και ποιο όνειρο να φτάσει εκεί που φτάσαμε εμείς
και πόσο αξίζει κάτι άμα δε το μοιραστείς
|
Miázun i méres me kripsónes prodoménes
pu mas ksechásan san paliés agápes prosperásan
Miázun i níchtes san pagoméni leptodichtes
stamatiménes ke mes stin kardiá mas afiménes
Ma den ise eki ute ótan to ’theles esí
ma den ise edó ti monaksiá mu de ti diáleksa egó
Ke pio óniro na ftási eki pu ftásame emis
ke póso aksízi káti áma de to mirastis
Miázun i léksis me chádi pu de tha t’ antéksis
óso ki an tréksis ti siguriá de tha latrépsis
Ma den ise eki ti ki an fovíthikes polí
ma den ise edó m’ éna giatí akrovató
Ma den ise eki ute ótan to ’theles esí
ma den ise edó ti monaksiá mu de ti diáleksa egó
Ke pio óniro na ftási eki pu ftásame emis
ke póso aksízi káti áma de to mirastis
|
