|
Τ’ όνομά μου είναι δρόμος
είναι λέξεις ιδρωμένες
που τις είπα σε αγίους και τρομάξανε
η ζωή μου είναι νύχτα
είναι νύχτα που δεν ήρθες
είναι φώτα που ποτέ τους δεν ανάψανε
Δεν γεννήθηκα ποτέ μου
και ποτέ δεν έζησα
τ’ όνομά μου ήταν λάθος
και το έσβησα
δεν γεννήθηκα ποτέ μου
δεν συναντηθήκαμε
μόνο σε μια καταιγίδα
μια βραδιά βρεθήκαμε
Τ’ όνομά μου είναι δρόμος
που περνάνε οι φευγάτοι
μόλις βρούνε το φεγγάρι το μοιράζονται
η ζωή μου είναι δρόμος
και τραγούδια από τσιμέντο
τραγουδάω και οι λέξεις κομματιάζονται.
Δεν γεννήθηκα ποτέ μου
και ποτέ δεν έζησα
τ’ όνομά μου ήταν λάθος
και το έσβησα
δεν γεννήθηκα ποτέ μου
δεν συναντηθήκαμε
μόνο σε μια καταιγίδα
μια βραδιά βρεθήκαμε
|
T’ ónomá mu ine drómos
ine léksis idroménes
pu tis ipa se agius ke tromáksane
i zoí mu ine níchta
ine níchta pu den írthes
ine fóta pu poté tus den anápsane
Den genníthika poté mu
ke poté den ézisa
t’ ónomá mu ítan láthos
ke to ésvisa
den genníthika poté mu
den sinantithíkame
móno se mia kategida
mia vradiá vrethíkame
T’ ónomá mu ine drómos
pu pernáne i fevgáti
mólis vrune to fengári to mirázonte
i zoí mu ine drómos
ke tragudia apó tsiménto
tragudáo ke i léksis kommatiázonte.
Den genníthika poté mu
ke poté den ézisa
t’ ónomá mu ítan láthos
ke to ésvisa
den genníthika poté mu
den sinantithíkame
móno se mia kategida
mia vradiá vrethíkame
|
