|
Η ωραία Αδριάνα στο παγκάκι της
τραγουδάει με μαντολίνο το μεράκι της.
Χίλια χρώματα απλώνει μες στα λόγια της
το παγώνι που μπερδεύεται στα πόδια της.
Η ωραία Αδριάνα στο παγκάκι της
τραγουδάει με μαντολίνο το μεράκι της.
Βγάζει ο ήλιος χελιδόνια απ’ το καπέλο του
κι αυτή βγάνει ζωγραφιές από το γέλιο του,
η ωραία Αδριάνα στο παγκάκι της
καθώς λέει στο μαντολίνο το μεράκι της.
Η ωραία Αδριάνα τώρα πέρασε,
κάποια κάμαρη θλιμμένη την εγέρασε.
Σε μι’ ατέλειωτη θα λάμπει, όμως, άνοιξη,
ζωγραφιά απ’ της καρδιάς σου την κατάνυξη.
Η ωραία Αδριάνα τώρα πέρασε,
κάποια κάμαρη θλιμμένη την εγέρασε.
|
I orea Adriána sto pagkáki tis
tragudái me mantolíno to meráki tis.
Chília chrómata aplóni mes sta lógia tis
to pagóni pu berdevete sta pódia tis.
I orea Adriána sto pagkáki tis
tragudái me mantolíno to meráki tis.
Ogázi o ílios chelidónia ap’ to kapélo tu
ki aftí vgáni zografiés apó to gélio tu,
i orea Adriána sto pagkáki tis
kathós léi sto mantolíno to meráki tis.
I orea Adriána tóra pérase,
kápia kámari thlimméni tin egérase.
Se mi’ atélioti tha lábi, ómos, ániksi,
zografiá ap’ tis kardiás su tin katániksi.
I orea Adriána tóra pérase,
kápia kámari thlimméni tin egérase.
|
