Είσαι έτοιμη έλεγες
μα ακόμα να ντυθείς
Από δίπλα μου πέρασες
κάτι έψαχνες να βρεις
Τόση ώρα που διάλεγες
πια τσάντα θα κρατάς
Αργήσαμε, τέλειωνε
παπούτσια δε φοράς
Η χαρά της ζωής, είσαι
όμως αργείς
Στο είπα όπως και αν βγεις
σ’ αγαπώ
Η χαρά της ζωής, είσαι
όμως αργείς
Μέχρι να ετοιμαστείς
σε μισώ
Σχεδόν έτοιμη έλεγες
μα άλλαξες κραγιόν
Τα νύχια σου έβαψες
και πήρες ασετόν
Τα μαλλιά σου θα έπιανες
μα τα έλυσες ξανά
να φύγουμε βιάζεσαι
και βάζεις μπλε σκιά
Τι έχω πάθει φωνάζεις
αφού έχουμε χρόνο
λες πως μ’ έφαγε η γκρίνια
και σε αγχώνω
Τώρα τι να το κάνω
που έχεις γίνει μοντέλο
μου `χει φύγει η διάθεση
και να βγούμε δε θέλω
|
Ise étimi éleges
ma akóma na ntithis
Apó dípla mu pérases
káti épsachnes na vris
Tósi óra pu diáleges
pia tsánta tha kratás
Argísame, télione
paputsia de forás
I chará tis zoís, ise
ómos argis
Sto ipa ópos ke an vgis
s’ agapó
I chará tis zoís, ise
ómos argis
Méchri na etimastis
se misó
Schedón étimi éleges
ma állakses kragión
Ta níchia su évapses
ke píres asetón
Ta malliá su tha épianes
ma ta élises ksaná
na fígume viázese
ke vázis ble skiá
Ti écho páthi fonázis
afu échume chróno
les pos m’ éfage i gkrínia
ke se agchóno
Tóra ti na to káno
pu échis gini montélo
mu `chi fígi i diáthesi
ke na vgume de thélo
|