Όταν μου είπες ότι έχεις παρελθόν
μ’ ένα φιλί εγώ το στόμα σου `χα κλείσει,
και σου απάντησα πως μόνο το παρόν
στον έρωτά μας το μεγάλο θα μετρήσει.
Μα είναι κάτι ώρες που σε μισώ πολύ,
μισώ το παρελθόν σου γιατί βαθιά ζηλεύω,
αλλά όταν μου φύγεις, μου λείψεις μια στιγμή,
σαν τον τρελό στους δρόμους, με πόνο σε γυρεύω,
ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω.
Συγχώρεσέ με για το φέρσιμό μου αυτό,
που όλο ψάχνω αφορμές μέσα στη στάχτη,
δίχως αρχή και δίχως τέλος σ’ αγαπώ
γι’ αυτό και κάνω τα όνειρά μας εφιάλτη.
Μα είναι κάτι ώρες που σε μισώ πολύ,
μισώ το παρελθόν σου γιατί βαθιά ζηλεύω,
αλλά όταν μου φύγεις, μου λείψεις μια στιγμή,
σαν τον τρελό στους δρόμους, με πόνο σε γυρεύω,
ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω
|
Όtan mu ipes óti échis parelthón
m’ éna filí egó to stóma su `cha klisi,
ke su apántisa pos móno to parón
ston érotá mas to megálo tha metrísi.
Ma ine káti óres pu se misó polí,
misó to parelthón su giatí vathiá zilevo,
allá ótan mu fígis, mu lipsis mia stigmí,
san ton treló stus drómus, me póno se girevo,
zilevo, zilevo, zilevo.
Sigchóresé me gia to férsimó mu aftó,
pu ólo psáchno aformés mésa sti stáchti,
díchos archí ke díchos télos s’ agapó
gi’ aftó ke káno ta ónirá mas efiálti.
Ma ine káti óres pu se misó polí,
misó to parelthón su giatí vathiá zilevo,
allá ótan mu fígis, mu lipsis mia stigmí,
san ton treló stus drómus, me póno se girevo,
zilevo, zilevo, zilevo
|