Αμφιβολία δε χωρεί
Πως είχα παρελθόν βαρύ
Γι’ αυτό κι αγάπες δεν περνούσαν στο μυαλό μου
Γιατί θα `ρχόταν η στιγμή
Με τιποτένια αφορμή
Θα μου χτυπούσες διαρκώς το παρελθόν μου
Μα εσύ κατόρθωσες ευθύς
Μες στη ζωή μου να χωθείς
Και μου `πες χίλια παραμύθια να με πείσεις
Αφού δεν είχες την ψυχή
Και λίγη θέληση καλή
Το παρελθόν μου το καλό να συγχωρήσεις
Τραβώ τον δρόμο μου λοιπόν
Με το βαρύ μου παρελθόν
Με τις ελπίδες και τα όνειρα χαμένα
Κι αν έχεις λίγη ανθρωπιά
Πειράματα μην κάνεις πια
Πάνω σε έρημα κορμιά βασανισμένα
|
Amfivolía de chori
Pos icha parelthón varí
Gi’ aftó ki agápes den pernusan sto mialó mu
Giatí tha `rchótan i stigmí
Me tipoténia aformí
Tha mu chtipuses diarkós to parelthón mu
Ma esí katórthoses efthís
Mes sti zoí mu na chothis
Ke mu `pes chília paramíthia na me pisis
Afu den iches tin psichí
Ke lígi thélisi kalí
To parelthón mu to kaló na sigchorísis
Travó ton drómo mu lipón
Me to varí mu parelthón
Me tis elpídes ke ta ónira chaména
Ki an échis lígi anthropiá
Pirámata min kánis pia
Páno se érima kormiá vasanisména
|