|
Είμαι κομμάτια γι’ άλλη μια φορά με πνίγει η σκοτεινιά
γουστάρω μόνος ξανά εδώ στου κόσμου τη γωνιά
μ’ ένα μικρόφωνο στο χέρι χύμα ραπάρω
για όσα άγγιξα και δεν μπόρεσα να πάρω
Αν είν’ η μοίρα μου να πνίγω τα όνειρα στο κρασί
είναι πιο αντρίκιο να μ’ αφήσεις μονάχο κι εσύ
που μ’ ακούς να μιλάω χωρίς ειρμό
τώρα που μπέρδεψα το φόβο με χαρά και θυμό
Δεν παίρνω πρέφα αν είναι νύχτα η μέρα
μα θα σε κάνω να ξεράσεις απ’ τα ξύδια φοβέρα
αντέχεις; για να δω πόσο θα κάτσεις
όταν φύγεις θα`σαι πίτα ποιον θα σκιάξεις;
Εμένα ξέχνα με φοβάμαι διαφορετικά
φοβάμαι λόγια μου χαμένα και πράγματα μικρά
λιωμένος στο μυαλό μου θαλασσοπόρου χάρτης
χαμένος είμαι στο άκουσμα μιας μελωδίας σκάρτης
Βλέπω τα πάντα θολά αυτό το βράδυ
βλέπω σαν φάρο τη φλόγα απ’ το σημάδι
ξέμεινα μόνος μου παρέα με τα στοιχειά
γνώρισα κι άλλο το πέμπτο τη μοναξιά
Μεγάλωσε η παρέα μας και γίναμε έξι
στήνω παιχνίδι στο τραπέζι ποιος θ’ αντέξει;
ντροπή όνειρο σκοτάδι η φωτιά
αν δεν αντέξω κι εγώ, πως θα μπορέσει η μοναξιά
Λες να είμαι τρελός η απλά μεθυσμένος
ένας χαμένος ακόμα η απλά χαλασμένος
φτηνό το πιοτό σαν τη ντροπή μου
τ’ όνειρό μου η φωτιά στο σκοτάδι η ζωή μου
Λες να φταίνε τα στοιχειά που γίναν πιο πολλά
λες να φταίει η παρακμή για τα παλιά
κάποιος μου είπε γι’ αυτούς που την έκαναν εχθρό
πως θα στοιχειώνει τα όνειρά τους για καιρό
Κι όσοι κλεφτήκανε μαζί της μια βραδιά
είχε τρυπώσει μες στο αίμα τους και την καρδιά
όσοι την είδαν σαν μια γκόμενα καλή
ξυπνήσαν μόνοι τους σαν ήρθε η αυγή
Όσοι γελάστηκαν και νιώσανε κοντά της σιγουριά
τους κέρασε τα ψέματα μ’ απλοχεριά
ξέμειναν μόνοι με τα στοιχειά
κι εκεί γεννήθηκε το πέμπτο στη σειρά η μοναξιά
Μοναξιά μου με γέρασες
με σκοτάδι με κέρασες
φύγε μήπως ξαναδώ
πλάι μου ότι αγαπώ
Χάρηκα μπλέχτηκα το δρόμο μου έχασα μπερδεύτηκα
καταστάσεις που δεν ανεχόμουνα ανέχτηκα
ένιωσα σαν κατακάθι από καφέ σε πάτο από φλυτζάνι
μα και σαν ψάρι που δεν πιάστηκα στου ψαρά το πυροφάνι
Με πιάνει με πιάνει με πιάνει με πιάνει με πιάνει
δεν μπορώ να ‘χω κλειστό άλλο το στόμα φτάνει
παίρνω κουράγιο απ`τον αλλιώτικο αέρα που ανασαίνω
και το ριζικό μου έχω αρχίσει πια να το υφαίνω
Πήρα πάρα πολλά μα κράτησες και πιο πολλά απ`τα μισά
και να τα πάρω τώρα πίσω η καρδιά μου λυσσά
φυσά αέρας προς τα εδώ φέρνει τη μυρωδιά σου
χτυπά σ’ άλλο ρυθμό το νιώθω η καρδιά σου
Ρεφρέν δε σου ‘βαλα να μη σου γίνω συνήθεια
έτσι κι αλλιώς απ`αυτά τα μισά λεν την αλήθεια
όμως για πρώτη φορά σου τραγουδώ και να θυμάσαι
πως μου αρκεί να ξέρω πως ήσυχη κοιμάσαι
Μοναξιά μου με γέρασες
με σκοτάδι με κέρασες
|
Ime kommátia gi’ álli mia forá me pnígi i skotiniá
gustáro mónos ksaná edó stu kósmu ti goniá
m’ éna mikrófono sto chéri chíma rapáro
gia ósa ángiksa ke den bóresa na páro
An in’ i mira mu na pnígo ta ónira sto krasí
ine pio antríkio na m’ afísis monácho ki esí
pu m’ akus na miláo chorís irmó
tóra pu bérdepsa to fóvo me chará ke thimó
Den perno préfa an ine níchta i méra
ma tha se káno na kserásis ap’ ta ksídia fovéra
antéchis; gia na do póso tha kátsis
ótan fígis tha`se píta pion tha skiáksis;
Eména kséchna me fováme diaforetiká
fováme lógia mu chaména ke prágmata mikrá
lioménos sto mialó mu thalassopóru chártis
chaménos ime sto ákusma mias melodías skártis
Olépo ta pánta tholá aftó to vrádi
vlépo san fáro ti flóga ap’ to simádi
ksémina mónos mu paréa me ta stichiá
gnórisa ki állo to pébto ti monaksiá
Megálose i paréa mas ke giname éksi
stíno pechnídi sto trapézi pios th’ antéksi;
ntropí óniro skotádi i fotiá
an den antékso ki egó, pos tha borési i monaksiá
Les na ime trelós i aplá methisménos
énas chaménos akóma i aplá chalasménos
ftinó to piotó san ti ntropí mu
t’ óniró mu i fotiá sto skotádi i zoí mu
Les na ftene ta stichiá pu ginan pio pollá
les na ftei i parakmí gia ta paliá
kápios mu ipe gi’ aftus pu tin ékanan echthró
pos tha stichióni ta ónirá tus gia keró
Ki ósi kleftíkane mazí tis mia vradiá
iche tripósi mes sto ema tus ke tin kardiá
ósi tin idan san mia gkómena kalí
ksipnísan móni tus san írthe i avgí
Όsi gelástikan ke niósane kontá tis siguriá
tus kérase ta psémata m’ aplocheriá
kséminan móni me ta stichiá
ki eki genníthike to pébto sti sirá i monaksiá
Monaksiá mu me gérases
me skotádi me kérases
fíge mípos ksanadó
plái mu óti agapó
Chárika bléchtika to drómo mu échasa berdeftika
katastásis pu den anechómuna anéchtika
éniosa san katakáthi apó kafé se páto apó flitzáni
ma ke san psári pu den piástika stu psará to pirofáni
Me piáni me piáni me piáni me piáni me piáni
den boró na ‘cho klistó állo to stóma ftáni
perno kurágio ap`ton alliótiko aéra pu anaseno
ke to rizikó mu écho archísi pia na to ifeno
Píra pára pollá ma krátises ke pio pollá ap`ta misá
ke na ta páro tóra píso i kardiá mu lissá
fisá aéras pros ta edó férni ti mirodiá su
chtipá s’ állo rithmó to niótho i kardiá su
Refrén de su ‘vala na mi su gino siníthia
étsi ki alliós ap`aftá ta misá len tin alíthia
ómos gia próti forá su tragudó ke na thimáse
pos mu arki na kséro pos ísichi kimáse
Monaksiá mu me gérases
me skotádi me kérases
|
