|
Όταν έρθεις στο πέρα κάστρο
θα `μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέρι
δε θα ‘βρεις πια το μονοπάτι
για τον ουρανό.
Το κλείσαν βάτα κι αγκαθιές
κι από παντού το ζώσαν
και μια σιωπή βαριά
το κατοικεί.
Όταν έρθεις στο πέρα κάστρο
θα `μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέρι
δε θα βρεις μήτε παπαρούνες
και στάχυα χλωρά.
Τα φτιάξαμε όλα στέφανα
για τους χαμένους φίλους
για τα θαμμένα
όνειρα.
Όταν έρθεις στο πέρα κάστρο
θα ‘μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέρι
θα έχεις ότι απομένει
απ’ τον ουρανό.
Μην κλάψεις για τα όνειρα
πάλι θε να φυτρώσουν
σε δυο σε πέντε
σε δέκα χρόνια.
Όταν έρθεις στο πέρα κάστρο
θα `μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέρι
έμαθα να περιμένω
και δυο και πέντε
και δέκα χρόνια.
Μην κλάψεις για τα όνειρα
πάλι θε να φυτρώσουν
σε δυο σε πέντε
σε δέκα χρόνια.
|
Όtan érthis sto péra kástro
tha `me eki me ta klidiá sto chéri
de tha ‘vris pia to monopáti
gia ton uranó.
To klisan váta ki agkathiés
ki apó pantu to zósan
ke mia siopí variá
to katiki.
Όtan érthis sto péra kástro
tha `me eki me ta klidiá sto chéri
de tha vris míte paparunes
ke stáchia chlorá.
Ta ftiáksame óla stéfana
gia tus chaménus fílus
gia ta thamména
ónira.
Όtan érthis sto péra kástro
tha ‘me eki me ta klidiá sto chéri
tha échis óti apoméni
ap’ ton uranó.
Min klápsis gia ta ónira
páli the na fitrósun
se dio se pénte
se déka chrónia.
Όtan érthis sto péra kástro
tha `me eki me ta klidiá sto chéri
ématha na periméno
ke dio ke pénte
ke déka chrónia.
Min klápsis gia ta ónira
páli the na fitrósun
se dio se pénte
se déka chrónia.
|
