Δεν είχε το νησί κατάρτια
Δεν είχε το νησί φωτιά
Δεν είχε το νησί τραγούδια
γιατί μισέψαν τα παιδιά
Δεν είχε το νησί φεγγάρια
μαρμάρωσε κι η κοπελιά
στο πέτρινο χαμόγελό της
γίναν τα όνειρα καράβια
Το πέτρινο χαμόγελό της
το χτίσανε στη μοναξιά
τ’ αγριοπούλια του πελάγου
και χάθηκαν και χάθηκαν
Τώρα ένα χέρι στο λιμάνι
βάφει τη θάλασσα σταχτιά
δεν είναι πια βαθύς ο ύπνος
δεν έχει ελπίδες η νυχτιά
Τώρα είναι μόνη στο λιμάνι
κι είναι το όνειρο μακριά
το πέτρινο χαμόγελό της
το χτίσανε στη μοναξιά
τ’ αγριοπούλια του πελάγου
και χάθηκαν και χάθηκαν
|
Den iche to nisí katártia
Den iche to nisí fotiá
Den iche to nisí tragudia
giatí misépsan ta pediá
Den iche to nisí fengária
marmárose ki i kopeliá
sto pétrino chamógeló tis
ginan ta ónira karávia
To pétrino chamógeló tis
to chtísane sti monaksiá
t’ agriopulia tu pelágu
ke cháthikan ke cháthikan
Tóra éna chéri sto limáni
váfi ti thálassa stachtiá
den ine pia vathís o ípnos
den échi elpídes i nichtiá
Tóra ine móni sto limáni
ki ine to óniro makriá
to pétrino chamógeló tis
to chtísane sti monaksiá
t’ agriopulia tu pelágu
ke cháthikan ke cháthikan
|