|
Πάει καιρός που σ’ αγαπώ
καιρός που περιμένω
όμως μπροστά στην πόρτα μου
δε φάνηκε κανείς
Με δεκανίκι ξύλινο
σε ποιο χορό πηγαίνω
πως λύνεται το αίνιγμα
ετούτης της ζωής
Το πιο μεγάλο ψέμα
κράτα το για μένα
το πιο μεγάλο ψέμα της γης
Είναι φορές που σκέφτομαι
τη μοίρα των ανθρώπων
ερχόμαστε και φεύγουμε
χνουδάκια στο βοριά
Κι εσύ γελάς και λούζεσαι
στα φώτα ξένων τόπων
και με την άκρη του φρυδιού
μου σκίζεις την καρδιά
Το πιο μεγάλο ψέμα
κράτα το για μένα
το πιο μεγάλο ψέμα της γης.
Τόσα σωστά που έκανες
κάνε και ένα λάθος
με μάτια τόσο όμορφα
γιατί με τυραννάς
Βούλιαξα μες στα μάτια σου
κι έχουνε τέτοιο βάθος
που δε θα ξαναβγώ ποτέ
μα εσύ δε μ’ αγαπάς
Το πιο μεγάλο ψέμα
κράτα το για μένα
το πιο μεγάλο ψέμα της γης
|
Pái kerós pu s’ agapó
kerós pu periméno
ómos brostá stin pórta mu
de fánike kanis
Me dekaníki ksílino
se pio choró pigeno
pos línete to enigma
etutis tis zoís
To pio megálo pséma
kráta to gia ména
to pio megálo pséma tis gis
Ine forés pu skéftome
ti mira ton anthrópon
erchómaste ke fevgume
chnudákia sto voriá
Ki esí gelás ke luzese
sta fóta ksénon tópon
ke me tin ákri tu fridiu
mu skízis tin kardiá
To pio megálo pséma
kráta to gia ména
to pio megálo pséma tis gis.
Tósa sostá pu ékanes
káne ke éna láthos
me mátia tóso ómorfa
giatí me tirannás
Ouliaksa mes sta mátia su
ki échune tétio váthos
pu de tha ksanavgó poté
ma esí de m’ agapás
To pio megálo pséma
kráta to gia ména
to pio megálo pséma tis gis
|
