Έχω απόψε αγκαλιά μου
το πιο όμορφο μωρό,
μεθυσμένο απ’ τα φιλιά μου
πλάσμα Θεϊκό.
Έχει κλέψει το μυαλό μου
σώμα και ψυχή,
είναι όλη η ύπαρξή μου,
η αγάπη αυτή.
Στις ομορφιές σου μάτια μου
κι απόψε είσαι πάλι,
σκορπάς φεγγάρια του έρωτα
αγάπη μου μεγάλη.
Αρρωσταίνω και πεθαίνω
πάω να τρελαθώ,
είναι αυτή η Παναγιά μου
και την προσκυνώ.
Έχει κλέψει την καρδιά μου
σώμα και ψυχή,
είναι όλη η ύπαρξή μου
η αγάπη αυτή.
|
Έcho apópse agkaliá mu
to pio ómorfo moró,
methisméno ap’ ta filiá mu
plásma Theikó.
Έchi klépsi to mialó mu
sóma ke psichí,
ine óli i íparksí mu,
i agápi aftí.
Stis omorfiés su mátia mu
ki apópse ise páli,
skorpás fengária tu érota
agápi mu megáli.
Arrosteno ke petheno
páo na trelathó,
ine aftí i Panagiá mu
ke tin proskinó.
Έchi klépsi tin kardiá mu
sóma ke psichí,
ine óli i íparksí mu
i agápi aftí.
|