Είναι περασμένη ώρα
αραιώσανε οι δρόμοι
έχω μέσα μου μια μπόρα
κι όμως αναπνέω ακόμη.
Σκιές με παίρνουν χάνομαι
το νιώθω το αισθάνομαι
κι όπου περνούσες περπατώ
στα ίχνη σου παραπατώ.
Πίνω του κόσμου το κρασί
να λέω πως είμαστε μαζί.
Κι αν δεν πίστεψες λυπάμαι
κι αν το τέλος μου γελάει
τώρα λέω δε φοβάμαι
η ζωή δε σταματάει.
Σκιές με παίρνουν χάνομαι
το νιώθω το αισθάνομαι
κι όπου περνούσες περπατώ
στα ίχνη σου παραπατώ.
Πίνω του κόσμου το κρασί
να λέω πως είμαστε μαζί.
|
Ine perasméni óra
areósane i drómi
écho mésa mu mia bóra
ki ómos anapnéo akómi.
Skiés me pernun chánome
to niótho to esthánome
ki ópu pernuses perpató
sta íchni su parapató.
Píno tu kósmu to krasí
na léo pos imaste mazí.
Ki an den pístepses lipáme
ki an to télos mu gelái
tóra léo de fováme
i zoí de stamatái.
Skiés me pernun chánome
to niótho to esthánome
ki ópu pernuses perpató
sta íchni su parapató.
Píno tu kósmu to krasí
na léo pos imaste mazí.
|