Δε θα ‘χες βέβαια μου δραπετεύσει μόνος να μένω
Αν σου ‘χε ανάστημα δώσει στο πλάνο μου πόδι και πάτι
Αν δε σε σκέδιαζα μ’ όξω τη γλώσσα μου και με κλεισμένο
το’να μου μάτι
Πρώτα να κλείδωνα και στα παράθυρα να βανα εμπόδια
και απέ τα χείλη σου αίματος να ‘φιαχνα μια φυσαλλίδα
κι εκεί σαν θα `φτανα χρυσή να σκέδιαζα στα πόδια
σου αλυσίδα.
Μα εγώ τ’ αψήφησα και σου ‘χα κάμει το φρύδι τόξο
Προφίλ το πρόσωπο (μια τεθλασμένη) τις μπούκλες κρόσσα,
το μάτι τρίγωνο κι είχες το στήθος σου στητό στα όξω
κι εγώ τη γλώσσα.
Κι ενώ τη φούστα σου ως Μάη ζωγράφιζα και σου ‘χα βέρα
βάλει στο δάκτυλο και ντέφι μάισας στο χέρι το ‘να,
συ ξάφνου πρόβαλες πόδι και τσάκισες φως στον αέρα
κάτασπρο γόνα.
Κι έφυγες, κρούσαντας ψηλά το ντέφι σου σε μπράτσα χιόνι
Δω μεν αφήνοντας ως με το μάτι μου βρέθηκα κλεισμένο
Καθώς και τ’ άλικο ρόδο του γέλιου σου εκράγηκε όνειρο
αφημένο
Ω μένα τ’ άμυαλου που μες στα σύνορα τούτ’ του στενού μου
στίχου μου εζήτησα να σε περίκλεινα σκλάβα πανώρια!
εσύ δραπέτισσα της ύλης ξέφυγες, ατμός, το νου μου
όξ’ απ’ τα όρια.
|
De tha ‘ches vévea mu drapetefsi mónos na méno
An su ‘che anástima dósi sto pláno mu pódi ke páti
An de se skédiaza m’ ókso ti glóssa mu ke me klisméno
to’na mu máti
Próta na klidona ke sta paráthira na vana ebódia
ke apé ta chili su ematos na ‘fiachna mia fisallída
ki eki san tha `ftana chrisí na skédiaza sta pódia
su alisída.
Ma egó t’ apsífisa ke su ‘cha kámi to frídi tókso
Profíl to prósopo (mia tethlasméni) tis bukles króssa,
to máti trígono ki iches to stíthos su stitó sta ókso
ki egó ti glóssa.
Ki enó ti fusta su os Mái zográfiza ke su ‘cha véra
váli sto dáktilo ke ntéfi máisas sto chéri to ‘na,
si ksáfnu próvales pódi ke tsákises fos ston aéra
kátaspro góna.
Ki éfiges, krusantas psilá to ntéfi su se brátsa chióni
Do men afínontas os me to máti mu vréthika klisméno
Kathós ke t’ áliko ródo tu géliu su ekrágike óniro
afiméno
O ména t’ ámialu pu mes sta sínora tut’ tu stenu mu
stíchu mu ezítisa na se períklina skláva panória!
esí drapétissa tis ílis kséfiges, atmós, to nu mu
óks’ ap’ ta ória.
|