|
Ας το ποτάμι να σε ταξιδέψει απ’ την αρχή ως το τέλος του
Δως την ψυχή σου να παλέψει στις όχθες και στις πέτρες του
Κάποτε έκανα προσπάθειες να φτάσω ως τον ουρανό, έτσι για να αγγίξω ένα αστέρι
Κάποτε έκανα βουτιές στο κενό μήπως και με σταμάταγε κάποιου Θεού το χέρι
Κάποτε έμπαινα σε δάση ξεχασμένα για ν’ ανταμώσω νεράιδες και ξωτικά,
σε βουνά από τους αιώνες γερασμένα έψαχνα να βρω παλιά μυστικά
Κάποτε όμως ήρθε ο καιρός και μου ‘πε ας τη ζωή να κυλήσει,
πως είναι αυτή ένας ποταμός κι ότι στη θάλασσα όταν θα φτάσει εκεί θα σταματήσει
Εκεί θα μοιάζουν όλα με γιορτή γιατί θα έχουμε ζήσει τα πιο κρυφά μας όνειρα
Το παρόν μου να προσέχω μην κοιτάω με ντροπή αύριο το παρελθόν μου για να μην σέρνω απόμερα
Έτσι λοιπόν δεν τρέχω να προλάβω όλα εκ είναι ο χρόνος θα μου φέρει
Ίσως να άργησα να το καταλάβω
Εγώ θα κάνω την ευχή καθώς θα πέφτει το αστέρι
Γι’ αυτό σου λέω
Ασ’ το ποτάμι να σε ταξιδέψει από την αρχή ως το τέλος του
(Ασ’ το ποτάμι να σε ταξιδέψει…)
Δως την ψυχή σου να παλέψει στις όχθες και στις πέτρες του
(Δως την ψυχή σου να παλέψει)
Κάποτε με αγωνία τα πρωτοβρόχια καρτερούσα
για να τρέξω για ν’αγγίξω ουράνια τόξα
Κάποτε με ευκολία τη ζωή μου προκαλούσα
μήπως και γητευτεί του μυαλού μου η λόξα
Ποτάμι όμως είναι η ζωή κι η θάλασσα απλά μας περιμένει
Δεν τρέχω πια να την προλάβω ας με προλάβει αυτή
Εμείς της δίνουμε κλωστή κι αυτή απλά την υφαίνει
Άλλες φορές τρέχει πιο γρήγορα
Άλλες πιο αργά
Άλλες στα εμπόδια για λίγο σταματάει
Άλλες τα βράχια κάνει βότσαλα, αφήνει τα βουνά και σε πεδιάδες γαλήνιες μας πάει
Αγάπη ψάχνει για να βρει
Αγάπη γίνεται
Αγάπη λαχταράει
Άλλες φορές μοιάζει με βάσανο, άλλες με γιορτή
έτσι όμως δείχνει ότι ζει, ότι υπάρχει και κυλάει
Γι’ αυτό σου λέω
Ασ’ το ποτάμι να σε ταξιδέψει από την αρχή ως το τέλος του
(Ασ’ το ποτάμι να σε ταξιδέψει…)
Δως την ψυχή σου να παλέψει στις όχθες και στις πέτρες του
(Δως την ψυχή σου να παλέψει)
Νιώσε τη δύναμη τα χιόνια λιώσε
Άφησε πίσω τα βουνά
Μες τη βοή το πόνο σπρώξε
Τραγούδα όπως τα νερά
|
As to potámi na se taksidépsi ap’ tin archí os to télos tu
Dos tin psichí su na palépsi stis óchthes ke stis pétres tu
Kápote ékana prospáthies na ftáso os ton uranó, étsi gia na angikso éna astéri
Kápote ékana vutiés sto kenó mípos ke me stamátage kápiu Theu to chéri
Kápote ébena se dási ksechasména gia n’ antamóso neráides ke ksotiká,
se vuná apó tus eónes gerasména épsachna na vro paliá mistiká
Kápote ómos írthe o kerós ke mu ‘pe as ti zoí na kilísi,
pos ine aftí énas potamós ki óti sti thálassa ótan tha ftási eki tha stamatísi
Eki tha miázun óla me giortí giatí tha échume zísi ta pio krifá mas ónira
To parón mu na prosécho min kitáo me ntropí avrio to parelthón mu gia na min sérno apómera
Έtsi lipón den trécho na prolávo óla ek ine o chrónos tha mu féri
Ίsos na árgisa na to katalávo
Egó tha káno tin efchí kathós tha péfti to astéri
Gi’ aftó su léo
As’ to potámi na se taksidépsi apó tin archí os to télos tu
(As’ to potámi na se taksidépsi…)
Dos tin psichí su na palépsi stis óchthes ke stis pétres tu
(Dos tin psichí su na palépsi)
Kápote me agonía ta protovróchia karterusa
gia na trékso gia n’angikso uránia tóksa
Kápote me efkolía ti zoí mu prokalusa
mípos ke gitefti tu mialu mu i lóksa
Potámi ómos ine i zoí ki i thálassa aplá mas periméni
Den trécho pia na tin prolávo as me prolávi aftí
Emis tis dínume klostí ki aftí aplá tin ifeni
Άlles forés tréchi pio grígora
Άlles pio argá
Άlles sta ebódia gia lígo stamatái
Άlles ta vráchia káni vótsala, afíni ta vuná ke se pediádes galínies mas pái
Agápi psáchni gia na vri
Agápi ginete
Agápi lachtarái
Άlles forés miázi me vásano, álles me giortí
étsi ómos dichni óti zi, óti ipárchi ke kilái
Gi’ aftó su léo
As’ to potámi na se taksidépsi apó tin archí os to télos tu
(As’ to potámi na se taksidépsi…)
Dos tin psichí su na palépsi stis óchthes ke stis pétres tu
(Dos tin psichí su na palépsi)
Nióse ti dínami ta chiónia lióse
Άfise píso ta vuná
Mes ti voí to póno sprókse
Traguda ópos ta nerá
|
