Σ’ αυτό το μαύρο τρίστρατο
άνθος δε θα φυτρώσει,
δυο άνθρωποι χωρίζουνε
προτού να ξημερώσει.
Μα ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα,
το πρώτο βήμα στο χωρισμό.
Εσύ ο άντρας, εσύ ξεκίνα,
και για τους δυο μας
θα κλάψω εγώ, θα κλάψω εγώ.
Η αγάπη μου είναι θάλασσα
κι ο πόνος σου πλημμύρα,
όμως εμείς χωρίζουμε
γιατί το θέλει η μοίρα.
Μα ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα,
το πρώτο βήμα στο χωρισμό.
Εσύ ο άντρας, εσύ ξεκίνα,
και για τους δυο μας
θα κλάψω εγώ, θα κλάψω εγώ.
|
S’ aftó to mavro trístrato
ánthos de tha fitrósi,
dio ánthropi chorízune
protu na ksimerósi.
Ma pios tha káni to próto víma,
to próto víma sto chorismó.
Esí o ántras, esí ksekína,
ke gia tus dio mas
tha klápso egó, tha klápso egó.
I agápi mu ine thálassa
ki o pónos su plimmíra,
ómos emis chorízume
giatí to théli i mira.
Ma pios tha káni to próto víma,
to próto víma sto chorismó.
Esí o ántras, esí ksekína,
ke gia tus dio mas
tha klápso egó, tha klápso egó.
|