Είναι γυάλινη η πόλη και όπως πέφτει
σπάει στα εκατό κομμάτια του παλιού καθρέφτη
και ας λένε για ότι έσπασε, πως δεν ξανακολλά
γίνεται το θαύμα όταν είσαι μπροστά
Και όπως έχω φτάσει στην καταστροφή
με κλειστά τα μάτια παίρνω τη στροφή
χάνομαι στο δρόμο, όμως σώζομαι στο τέρμα
έτσι είναι η ζωή, ζωή μαζί με εσένα
Στην εποχή βάζω χ και ξαναρχίζω
και στο μηδέν λέω δεν και συνεχίζω
είναι η ζωή, η ζωή μαζί με εσένα
πιο δυνατή και απαλή για κάθε ψέμα
Απ’ το φως στην άμμο και απ’ την άμμο στα βαθιά
κι από τα βαθιά στο πάτο και απ’ τον πάτο στη στεριά
θέλει απόφαση να αντέχεις να ανατρέπεις τα γραμμένα
κι είναι απόφασή μου η ζωή μαζί με εσένα
Πάνω κάτω οι ζωές μας στην τραμπάλα αυτού του κόσμου
κι όλοι είμαστε δικοί μας και όλοι ανήκουμε του χρόνου
πάνω κι όμως κάτω κι όμως πάνω πάνω το αξίζω
κι όλο λέω συνεχίζω κι όλο λέω συνεχίζω
Στην εποχή βάζω χ και ξαναρχίζω
και στο μηδέν λέω δεν και συνεχίζω
είναι η ζωή, η ζωή μαζί με εσένα
πιο δυνατή και απαλή για κάθε ψέμα
|
Ine giálini i póli ke ópos péfti
spái sta ekató kommátia tu paliu kathréfti
ke as léne gia óti éspase, pos den ksanakollá
ginete to thafma ótan ise brostá
Ke ópos écho ftási stin katastrofí
me klistá ta mátia perno ti strofí
chánome sto drómo, ómos sózome sto térma
étsi ine i zoí, zoí mazí me eséna
Stin epochí vázo ch ke ksanarchízo
ke sto midén léo den ke sinechízo
ine i zoí, i zoí mazí me eséna
pio dinatí ke apalí gia káthe pséma
Ap’ to fos stin ámmo ke ap’ tin ámmo sta vathiá
ki apó ta vathiá sto páto ke ap’ ton páto sti steriá
théli apófasi na antéchis na anatrépis ta gramména
ki ine apófasí mu i zoí mazí me eséna
Páno káto i zoés mas stin trabála aftu tu kósmu
ki óli imaste diki mas ke óli aníkume tu chrónu
páno ki ómos káto ki ómos páno páno to aksízo
ki ólo léo sinechízo ki ólo léo sinechízo
Stin epochí vázo ch ke ksanarchízo
ke sto midén léo den ke sinechízo
ine i zoí, i zoí mazí me eséna
pio dinatí ke apalí gia káthe pséma
|