|
Σαν νεοσύλλεκτος στην πύλη του στρατώνα
Σαν ένας δύτης μεθυσμένος στο βυθό
Γυρεύω μάταια την κρυμμένη σου εικόνα
Σε ποιο καινούργιο παραμύθι να δοθώ
Δρόμοι και σπίτια και μορφές μιας άλλης μέρας
Χρώματα, αρώματα, φωνές και μουσικές
Ξυπνούν ξανά της νοσταλγίας μου το τέρας
Κι εσύ διπλά απ’ τον πυρετό μου να με καις
Χτυπάει νούμερα η φρίκη στην οθόνη
Κι έξω η ζωή μελισσολόι ζωντανό
Πες μου ποιος φόβος σε μεθά και σε καρφώνει
Πώς να φιλτράρω των ματιών σου τον καπνό
Μας κλέψαν τ’ αύριο, μας κλέβουν και το βλέμμα
Κι εσύ φρικάρεις που σου λέω
σ’ αγαπώ
Πες το ανόρεχτα το ναι κι ας είναι ψέμα
Ότι μας έδεσε για πάντα είναι εδώ
Ο ήλιος άρχισε να γέρνει προς τη δύση
Φυσούν αέρηδες και κόβουν τα στενά
Για το σαράκι του Ρεμπώ μ’ είχες ρωτήσει
Κάποια βραδιά στου σινεμά τα σκοτεινά
Στήνει καζούρα στην πλατεία η γαλαρία
Σε τρίτη σύνοδο Αφροδίτη κι Ουρανός
Τέσσερις τοίχοι η καινούρια μου εξορία
Δε φταις εσύ, δε λέει συγγνώμη ο κεραυνός
|
San neosíllektos stin píli tu stratóna
San énas dítis methisménos sto vithó
Girevo mátea tin krimméni su ikóna
Se pio kenurgio paramíthi na dothó
Drómi ke spítia ke morfés mias állis méras
Chrómata, arómata, fonés ke musikés
Ksipnun ksaná tis nostalgias mu to téras
Ki esí diplá ap’ ton piretó mu na me kes
Chtipái numera i fríki stin othóni
Ki ékso i zoí melissolói zontanó
Pes mu pios fóvos se methá ke se karfóni
Pós na filtráro ton matión su ton kapnó
Mas klépsan t’ avrio, mas klévun ke to vlémma
Ki esí frikáris pu su léo
s’ agapó
Pes to anórechta to ne ki as ine pséma
Όti mas édese gia pánta ine edó
O ílios árchise na gérni pros ti dísi
Fisun aérides ke kóvun ta stená
Gia to saráki tu Rebó m’ iches rotísi
Kápia vradiá stu sinemá ta skotiná
Stíni kazura stin platia i galaría
Se tríti sínodo Afrodíti ki Oiranós
Tésseris tichi i kenuria mu eksoría
De ftes esí, de léi singnómi o keravnós
|
