Τα ψέματα τελειώσανε
κι ας με παρηγορούνε,
η αρρώστια που με λιώνει
είναι από ‘κείνες που δεν περνούνε.
Η ζωή μου λιγοστεύει
κάθε ώρα και στιγμή, αχ!
μα στη μάνα μου δε λένε
την αλήθεια, την αλήθεια οι γιατροί.
Κουράστηκες μανούλα μου
κι εσύ γλυκιά μου αγάπη,
στης αρρώστιας το κρεβάτι
να ξενυχτάτε με μαύρο δάκρυ.
Η ζωή μου λιγοστεύει
κάθε ώρα και στιγμή, αχ!
μα στη μάνα μου δε λένε
την αλήθεια, την αλήθεια οι γιατροί.
|
Ta psémata teliósane
ki as me parigorune,
i arróstia pu me lióni
ine apó ‘kines pu den pernune.
I zoí mu ligostevi
káthe óra ke stigmí, ach!
ma sti mána mu de léne
tin alíthia, tin alíthia i giatri.
Kurástikes manula mu
ki esí glikiá mu agápi,
stis arróstias to kreváti
na ksenichtáte me mavro dákri.
I zoí mu ligostevi
káthe óra ke stigmí, ach!
ma sti mána mu de léne
tin alíthia, tin alíthia i giatri.
|